utworzone przez Reformowani | sie 31, 2021 | Teologia systematyczna
Stan pośmiertny
1. Ciała ludzi po śmierci obracają się w proch i ulegają rozkładowi, lecz ich dusze, które ani nie umierają, ani nie zapadają w stan nieświadomości – są bowiem z natury nieśmiertelne – natychmiast powracają do Boga, który je dał.
Dusze sprawiedliwych, których świętość osiągnęła doskonałość w śmierci, wchodzą do raju, gdzie są z Chrystusem, patrząc na twarz Boga w świętości i chwale, oczekują na pełne odkupienie ich ciał. Dusze nieprawych są wrzucone do piekła, gdzie pozostają w męce i całkowitej ciemności, zachowane na wielki dzień sądu.
Dusze odłączone od swoich ciał są albo w raju, albo w piekle, ponieważ Pismo Święte nie mówi o żadnym innym miejscu pobytu.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 30, 2021 | Prima Scriptura, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Przedmowa
Jana 7:17 Jeśli ktoś chce wypełniać jego wolę, ten będzie umiał rozeznać, czy ta nauka jest od Boga, czy ja mówię sam od siebie.
Bóg zapowiedział, że wierzący będą w stanie rozróżniać prawdę od fałszu. Sam Jan, ostatni z żyjących Apostołów nie obawiał się oceny głoszonej przez siebie teologii. Ponieważ był on teologicznym fundamentem chrześcijaństwa (por. Efez. 2:20-22; 3:4-5) wręcz zachęcał czytelników do rozeznawania prawdy. Przemawiając z Ducha Świętego trafiał do odbiorcy, w którym był ten sam Duch prowadzący do wszelkiej prawdy (Jan 14:16-18; 16:13; 1 Jana 2:20). Każdy chrześcijanin ma nie tylko prawo ale i obowiązek kwestionować nauczanie, jeśli nie jest ono zgodne z Pismem, co potwierdził autor 13 z 27 ksiąg Nowego Testamentu, Apostoł Paweł (Gal. 1:8-9).
Nie tak sprawy wyglądają w świecie fałszywych religii. Najważniejsze tradycje hinduizmu opierają się na koncepcji guru i relacji guru z jego uczniem. Uczeń traktuje guru jak wcielenie boga z czego płynie prosta implikacja: guru nie może się mylić. Podobne są mechanizmy uzależnienia od przywódców w wielu innych religiach, zwłaszcza tych bardziej rozwiniętych, z rozbudowaną literaturą religijną.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 27, 2021 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Religijna konfuzja
2 Kor. 5:21 On bowiem tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy w nim stali się sprawiedliwością Bożą.
Grzech Adama przypisywany jest całemu światu, przypisywanie grzechu wybranych Chrystusowi i Sprawiedliwość Chrystusa przypisywana wybranym. Przypisywana sprawiedliwość Chrystusa jest bardzo „rzeczywista”.
Sprawiedliwość Boża objawiona w Ewangelii (Rzym. 1:16-17) ustanowiona i wniesiona przez naszego Pana Jezusa Chrystusa (Dan. 9:24) jest czymś, na co On zasłużył i jest prawnie przeniesiona przez Boga w drodze przypisania na konto Jego ludu. To jest coś, czego nie można zobaczyć ludzkim okiem. Innymi słowy, jest to niewidzialne. Czy to oznacza, że nie jest prawdziwe ani rzeczywiste? Potrzeba oka wiary, aby zobaczyć i uwierzyć, że to wystarczy (Rzym. 9:30-33). Niektórzy ludzie religijni mówią, że to nie wystarczy i jest potrzebne „wlanie” sprawiedliwości.
To właśnie mają na myśli katolicy:
„Jeżeli ktoś mówi, że ludzie są usprawiedliwieni albo przez samo przypisanie sprawiedliwości Chrystusowej, albo przez samo odpuszczenie grzechów, z wyłączeniem łaski i miłości, które są rozlane w ich sercach przez Ducha Świętego i są im wrodzone; albo nawet, że łaska, dzięki której jesteśmy usprawiedliwieni, jest jedynie przychylnością Bożą: niech będzie obłożony anatemą” – Kanon XI Soboru Trydenckiego
Oraz inni ludzie religijni, nazywając tym samym biblijną doktrynę prawną fikcją.
„Nie tylko jesteśmy uznani za prawych; jesteśmy uczynieni sprawiedliwymi” […] „Wierzący grzesznik jest usprawiedliwiony przez wlaną w niego sprawiedliwość” – John MacArthur, Usprawiedliwienie przez wiarę, 1988, s. 98, 122
(więcej…)
utworzone przez SebTer | sie 26, 2021 | Teologia reformowana
Fałszywe zarzuty
Zarzut hiper-kalwinizmu jest w dzisiejszych czasach bardzo rozpowszechniony. Można by czasem pomyśleć, że nie ma innej herezji ani tak poważnej jak ta. Jeden z naszych czytelników pyta:
„Czym jest hiper-kalwinizm? Jak byś go zdefiniował?”.
Nam samym zarzuca się, że jesteśmy hiper-kalwinistami, często złośliwie i po prostu na podstawie pogłosek. Na przykład New Dictionary of Theology podaje dokładny opis nauk hiper-kalwinizmu, a następnie twierdzi, że Herman Hoeksema jest najwybitniejszym współczesnym hiper-kalwinistą, chociaż nie był on odpowiedzialny za ani jedną z nauk wymienionych jako charakterystyczne dla hiper-kalwinizmu!
Dość często zarzuca się tym, którzy zaprzeczają, że Ewangelia jest dobrointencyjną ofertą zbawienia ze strony Boga, to znaczy, że wyraża w Ewangelii szczerą miłość i pragnienie zbawienia każdego, kto ją słucha, i w dobrej wierze obiecuje zbawienie wszystkim bez wyjątku. Jeśli nie tylko z plotek, to z tego powodu, że temu zaprzeczamy, jesteśmy fałszywie oskarżani o hiper-kalwinizm. Zazwyczaj jednak ci, którzy oskarżają innych o ten błąd, tak naprawdę nie wiedzą nawet, czym jest hiper-kalwinizm.
- Natknęliśmy się na takich, którzy uważają, że każdy, kto naucza o ograniczonym odkupieniu, jest hiper-kalwinistą
.
- Oraz na innych, którzy są przekonani, że każdy, kto naucza któregokolwiek z Pięciu Punktów Kalwinizmu, jest hiper-kalwinistą.
.
- To samo odnosi się do tych, którzy uważają, że zaprzeczenie powszechnej miłości Boga i Bożej intencji zbawienia wszystkich, wyrażonej w Ewangelii, jest hiper-kalwinizmem.
Mylą oni prawdziwy, historyczny, biblijny kalwinizm z hiper-kalwinizmem (czymś, co wykracza poza Kalwina i kalwinizm). Można łatwo wykazać, że kalwińskie wyznania wiary i pisarze zawsze nauczali czegoś przeciwnego, a ci, którzy nauczają powszechnej miłości Boga i Bożej intencji zbawienia wszystkich nie nauczają prawdziwego kalwinizmu, lecz pelagianizmu rzymskiego i Arminianizmu.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 25, 2021 | Ekumenizm, Historia chrześcijaństwa, Rzymski katolicyzm
Historyczny „Marsz dla Jezusa”
Konfesja Belgijska 12, Stworzenie wszystkich rzeczy a zwłaszcza aniołów
Diabeł i złe duchy są do tego stopnia zepsute, że są wrogami Boga i wszystkiego, co dobre – aż do granic swych możliwości jako zabójcy czyhają, by zniszczyć Kościół i każdego jego członka oraz aby przez swoje zwodzenie zatracić wszystkich (1 Mojż. 3:1; Mat. 13:25; 2 Kor. 2:11; 11:3, 14)– dlatego zgodnie z ich niegodziwością są z góry skazane na wieczne potępienie i oczekują każdego dnia tej straszliwej kaźń.
Obj. 17:1 I przyszedł jeden z siedmiu aniołów, którzy mieli siedem czasz, i odezwał się do mnie, mówiąc mi: Chodź, pokażę ci sąd nad wielką nierządnicą, która siedzi nad wieloma wodami;
Co byś powiedział drogi „neo-ewangelikalny” czytelniku, gdyby pierwszym widokiem po twoim przebudzeniu były zwłoki zgwałconej matki leżące w kałuży krwi sączącej się z odciętej głowy? A tuż obok znajdowało się rozczłonkowane i owinięte jelitami ciało młodszej siostrzyczki rzucone na truchło zmasakrowanego ojca, któremu odcięto ręce i genitalia? Nad tym wszystkim zaś czuwał „pobożny” watykański agent w randze biskupa, dzierżąc w jednej ręce krucyfiks, w drugiej zaś sztylet z radością zachęcający katów do wydłubania ci oczu….
Ponieważ współcześni, rozmiękczeni przez systemowe kościelnictwo pseudo-kalwiniści kładą ogromny nacisk na pokojowe traktowanie wyznających inną ewangelię i innego chrystusa „chrześcijan” (katolików i Arminian, por. Mich. 3:5-6; Jer. 6:14), warto zapoznać się z opisem wydarzeń nocy świętego Bartłomieja umieszczonym w książce pt. „Foxe’s book of martyrs” [Foxa księga męczenników] zwracając przy tym uwagę nie tylko na zagrożenie, jakie niesie ze sobą bratanie się z heretykami, ale także na bezpardonowy i nieprzebierający w epitetach język, jaki został użyty do ich opisania.
Pamiętajmy przy tym, że książka ta, z jej przekazem i językiem, była jedną z dwóch najbardziej rozpowszechnionych wśród protestantów i znajdowała się niemal na każdej półce stanowiąc lekturę obowiązkową dla mężczyzn, kobiet i dzieci. Pierwszą była oczywiście Biblia.
Poznajmy promowane przez religię Watykanu cnoty męskie i niewieście jej wyznawców, mając przy tym nadzieję, że to przywróci rozum bratającym się z katolikami i Arminianami ugrzecznionym tzw. „kalwinistom”
(więcej…)
utworzone przez SebTer | sie 24, 2021 | Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele, Teologia reformowana
Chrzest jako znak zbawienia
„I chociaż nasze małe dzieci nie rozumieją tych rzeczy, nie możemy zatem wykluczyć ich z chrztu, ponieważ tak jak bez ich wiedzy są uczestnikami potępienia w Adamie, tak też są ponownie przyjęci do łaski w Chrystusie.„
Ten fragment z Formularza udzielania chrztu używanego w kościołach Reformowanych bardzo dobrze podsumowuje to, co chcemy tutaj pokazać, to znaczy, że chrzest niemowląt jest nieodłączną częścią doktryny suwerennej łaski i że odmowa chrztu niemowląt jest zasadniczo zaprzeczeniem suwerennej, nieodpartej i skutecznej łaski.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 23, 2021 | Prima Scriptura, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Wstęp
1 Tym. 5:19-21 19. Nie przyjmuj oskarżenia przeciwko starszemu, chyba że na podstawie zeznania dwóch albo trzech świadków.20. A tych, którzy grzeszą, strofuj w obecności wszystkich, aby i inni się bali. 21. Zaklinam cię wobec Boga i Pana Jezusa Chrystusa, i wybranych aniołów, abyś tego przestrzegał,nie mając względu na osoby, nie kierując się stronniczością.
Ewangelia według Jezusa, John F. MacArthur, Jr. Grand Rapids: Zondervan, indeksowane, 253 strony, 1988. Przedmowa: James Montgomery Boice i J. I. Packer.
Od kilku lat kwestia „zbawienia panującego Pana” jest przedmiotem kontrowersji. Oglądanie debaty jest bolesne, gdyż żadna ze stron nie może wyjaśnić tej historii. Przypomina to oglądanie debaty między mormonami i Świadkami Jehowy na temat Chrystusa lub między antynomianami i teonomistami na temat prawa Bożego.
Jednym z głównych bohaterów debaty o zbawieniu panującego Pana był John MacArthur, pastor kościoła Grace Community Church w Sun Valley w Kalifornii, prezes The Master’s College and Seminary oraz znany w całym kraju kaznodzieja radiowy.
„Ludzie zawsze potykali się o prostotę zbawienia”,- wołał MacArthur, pocierając swoje posiniaczone kolana.
MacArthur ubolewa nad „porażką współczesnego ewangelizmu”, ale będąc na wpół arminianinem, nie rozumiejąc i nie wierząc w biblijne doktryny o usprawiedliwieniu przez samą wiarę i przypisaną sprawiedliwość Chrystusa, nie może zrozumieć przyczyn tej porażki i opowiada się za rozwiązaniem, które doprowadzi do jeszcze gorszej sytuacji. Zamiast krytykować wszechobecny arminianizm dzisiejszego ewangelizmu, arminianizm, który wypacza i wywraca Ewangelię Jezusa, MacArthur atakuje usprawiedliwienie jedynie przez wiarę i sugeruje, że uczynki powinny być rozumiane jako część wiary. Z historycznego punktu widzenia, nacisk na uczynki był zazwyczaj strategią debaty zarówno Kościoła Rzymskiego, jak i protestanckich arminian. Była to również strategia przeciwników Pawła.
Na okładce książki MacArthura, „Ewangelia według Jezusa”, znajdują się pochwały od The Fundamentalist Journal, Alliance Life, The Standard, Jamesa Montgomery’ego Boice’a, Davida Hockinga i J. I. Packera. W swojej przedmowie Packer w zdumiewający sposób stwierdza, że
„zbawienie panującego Pana” jest „dominującym nurtem protestanckiego konsensusu w sprawie natury usprawiedliwiania z wiary”
i atakuje biblijny pogląd, że wiara jest „tylko i wyłącznie przyjęciem prawdy o zbawczej roli Jezusa”.
Akceptacja zbawczej roli Jezusa, jak mówi Packer, „to mniej niż wiara i mniej niż zbawienie”. Packer uważa, że książka MacArthura jest
„dobra, jasna, przekonująca i budująca”. „To, co jest kwestionowane”, pisze, „to natura wiary”.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 22, 2021 | Chrystologia: nauka o Chrystusie, Egzegezy
Gdy wróg staje u bram Kościoła
Kol. 1:16
15. On jest obrazem Boga niewidzialnego i pierworodnym wszelkiego stworzenia.
16. Przez niego bowiem wszystko zostało stworzone, to, co w niebie i to, co na ziemi, to, co widzialne i co niewidzialne, czy trony, czy panowania, czy zwierzchności, czy władze. Wszystko przez niego i dla niego zostało stworzone.
17. On jest przed wszystkim i wszystko istnieje dzięki niemu.
W przededniu doktrynalnej batalii (Kol. 1:29) Apostoł, pełen troski o kościół w Kolosach, Laodycei i okolicznych miejscowościach (Kol. 2:1) śle szereg ostrzeżeń w formie prawd doktrynalnych (Kol. 2:8) stanowiących doskonałe narzędzie walki z herezjami, jakie właśnie wkradały się do tamtejszych kościołów. Główną siłą diabelskiego natarcia były zjednoczone pod żydowską egidą mistycyzm (Kol. 2:23) i legalizm (Kol. 2:16) celem zaś Osoba Mesjasza i Jego dzieło.
Paweł, choć osadzony w więzieniu, świadomy był niebezpieczeństwa, któremu starał się we właściwy dla siebie sposób zapobiegać. Jako że sam był czasowo ubezwłasnowolniony, jego narzędziem stało się niczym nie skrępowane, spisane Słowo (słowo Boże nie jest związane 2 Tym. 2:9), którego był autorem z natchnienia Ducha Świętego (2 Piotra 3:16; 1 Kor. 7:40; Efez. 2:20; 3:4-5).
Efektem tej pracy był List, który dzięki Bożej opatrzności został zachowany i włączony do Kanonu Pisma dostarczając wszystkim pokolenia chrześcijan w oręża umożliwiającego kruszenie wrogich warowni (2 Kor. 10:4-6; 2 Tym. 3:16-17; Hebr. 4:12; Jer. 23:29). Oto jedynie skuteczna broń w walce z demonicznymi naukami propagowanymi przez diabła i jego sługi (2 Kor. 11:13-15; Jer. 5:31; Gal. 1:8-9; 2 Piotra 2:3; Judy 1:4, 10-13):
Efez. 6:12 Nie toczymy bowiem walki przeciw krwi i ciału, ale przeciw zwierzchnościom, przeciw władzom, przeciw rządcom ciemności tego świata, przeciw duchowemu złu na wyżynach niebieskich
Wrogowie Chrystusa popełnili kolosalny błąd. Rozpoczęli wojnę z Bogiem, który nie tylko w Swojej ręce trzyma wszystkie lokalne kościoły, ale zniszczy swoich nieprzyjaciół mieczem wychodzącym z Jego ust (Obj. 1:16; 2:16; 19:15, 21).
(więcej…)
utworzone przez SebTer | sie 19, 2021 | Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Wstęp
Efez. 1:4-5 4. Jak nas wybrał w nim przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nienaganni przed jego obliczem w miłości. 5. Przeznaczył nas dla siebie, ku usynowieniu przez Jezusa Chrystusa, według upodobania swojej woli
Wybór jako doktryna kościoła jest często albo mało rozumiany, albo stanowczo negowany. Mamy do czynienia albo z nieznajomością tej prawdy, albo z celowym jej niezrozumieniem.
Jaka jest biblijna prawda o wybraniu? Możemy zdefiniować wybranie jako wieczny, suwerenny, łaskawy dekret Boga, na mocy którego wybiera On Kościół jako ciało Chrystusa, ze wszystkimi jego indywidualnymi członkami, każdy na swoim miejscu, do wiecznego zbawienia i chwały.
Przyjrzyjmy się bliżej poszczególnym częściom tej definicji.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 18, 2021 | Charyzmania
Teologiczne bałwany
Jakuba 1:5-6 5. A jeśli komuś z was brakuje mądrości, niech prosi Boga, który daje wszystkim obficie i bez wypominania, a będzie mu dana. 6. Ale niech prosi z wiarą, bez powątpiewania. Kto bowiem wątpi, podobny jest do fali morskiej pędzonej przez wiatr i miotanej tu i tam.
Dr. Piper jest wzorem wahania się i niepewności w tych sprawach od dekad. W 1990 wygłaszał kazanie zatytułowane: „Czy znaki i cuda występują i dziś?”
W tamtym czasie ruch charyzmatyczny miał obsesje na punkcie tak zwanego fenomenu trzeciej fali charyzmatycznej. „Dar języków” dopiero zaczynał usuwać się w cień, dzięki innym „znakom i cudom”, w szczególności przez „dar proroctwa”.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 17, 2021 | Eklezjologia: nauka o kościele
Pytanie dwudzieste drugie: pastorskie powołanie
Dzieje 2:28 Uważajcie na samych siebie i na całe stado, w którym was Duch Święty ustanowił biskupami, abyście paśli kościół Boga, który on nabył własną krwią..
1 Kor. 12:28 A Bóg ustanowił niektórych w kościele …jako nauczycieli, potem dary rządzenia .
Efez. 4:11 I on ustanowił … innych ewangelistami, a jeszcze innych pasterzami-nauczycielami;
Czy jest konieczne, aby w kościele istniała publiczna służba i powołanie do niej? Afirmujemy przeciwko fanatykom i entuzjastom
I. Ponieważ Bóg swoim słowem zechciał doprowadzić ludzi do komunii Chrystusowej, a przez nią do udziału w zbawieniu, konieczne było, aby do tego urzędu wybrani zostali ludzie na podstawie uzasadnionego powołania, do których powinno należeć prawo i moc przepowiadania słowa i udzielania sakramentów. Co do konieczności tej posługi, pytanie leży między nami a fanatykami i entuzjastami.
(więcej…)
utworzone przez SebTer | sie 16, 2021 | Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Ewangelia Boża
Dla kogoś, kto jest zaznajomiony z Pismem Świętym, znaczenie tematu tego artykułu, czyli Ewangelii, będzie oczywiste. Temat ten jest bardzo ważny sam w sobie, a nie tylko w świetle tego, że zawsze było i nadal jest wiele nieporozumień w odniesieniu do pytania, czym jest Ewangelia i jak powinna być głoszona. Wystarczy kilka odniesień z Biblii, aby udowodnić to stwierdzenie. Pismo Święte bardzo często mówi o Ewangelii, bezpośrednio lub pośrednio. Definiuje ją jako „Ewangelię Bożą”.
Rzym. 1:1 Paweł, sługa Jezusa Chrystusa, powołany apostoł, odłączony do głoszenia ewangelii Boga
.
2 Kor. 11:7 Czyż popełniłem grzech, uniżając samego siebie, abyście wy byli wywyższeni, że za darmo głosiłem wam ewangelię Bożą?
.
1 Tes. 2:8-9 8. Darzyliśmy was taką życzliwością, że gotowi byliśmy użyczyć wam nie tylko ewangelii Boga, ale i naszych dusz, bo staliście się nam drodzy. 9. Pamiętacie przecież, bracia, naszą pracę i trud. Pracując bowiem dniem i nocą, aby nie obciążyć nikogo z was, głosiliśmy wam ewangelię Boga.
.
1 Piotr 4:17 Nadszedł bowiem czas, aby sąd rozpoczął się od domu Bożego, a jeśli rozpoczyna się od nas, to jaki będzie koniec tych, którzy są nieposłuszni ewangelii Bożej?
To jest Boża Ewangelia, nie nasza. On to wymyślił, On to zrealizował, On to ogłasza. W związku z tym, jeśli chcemy głosić Ewangelię, najważniejsze jest, abyśmy nauczyli się od Niego czym jest, jakie są jej treści i jak powinna być głoszona.
(więcej…)
utworzone przez SebTer | sie 13, 2021 | Teologia reformowana
Zarys doktryny
Kalwinizm był historycznie rozumiany pod akronimem TULIP. Tulip oznacza
- „Total Depravity” – „Całkowitą deprawacja”,
- „Unconditional Election” – „Bezwarunkowe wybranie”,
- „Limited Atonement” – „Ograniczone odkupienie”,
- „Irresistable Grace – „Nieodparta łaska”,
- „Perseverence of the Saints.” – „Wytrwanie świętych”.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 12, 2021 | Prima Scriptura, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Prima Scripturalne florilegia
Hebr. 13:9 Nie dajcie się zwieść rozmaitym i obcym naukom.
Bóg wyposażył swój kościół w nauczycieli Słowa nie pozostawiając go bezbronnym i chwiejnym z powodu powiewu dziwnych nauk (Efez. 4:11-14; 2 Tym. 2:25; Tyt. 1:9; Kol. 1:28).
- Tak było w Starym Przymierzu wargi kapłana bowiem mają strzec poznania i jego ustami ludzie mają pytać o prawo, gdyż on jest posłańcem PANA zastępów (Mal. 2:7)
.
- Tak jest w Nowym Przymierzu abyście się nauczyli na naszym przykładzie nie wykraczać ponad to, co jest napisane. (1 Kor. 4:6)
Brak teologicznego rozeznania ewidentnie prowadzi do stagnacji a w ostateczności duchowej martwoty, dziwi zatem podejście współczesnego kościelnictwa, które zwróciło się przeciw fundamentalnym zasadom Reformacji, z których najważaniejszym filarem, ostoją odnowy była doktryna Sola Scriptura – samo Pismo. Zupełnie jak w czasach upadku pierwszego chrześcijaństwa, gdzie autorytet wielkich teologów zrównał się a następnie przyćmił autorytet Pisma:
„Do autorytetu Pisma Świętego doszedł teraz, niejednokrotnie wysuwając się na plan pierwszy, autorytet wybitnych przedstawicieli tradycji kościelnej. Z grubsza można by tak powiedzieć: w sporach teologicznych pierwszych czterech stuleci dyskusje prowadzono na podstawie tekstów Pisma Świętego; [od V wieku] nasi bizantyjczycy przewistawiają sobie wzajemnie cytaty patrystyczne.” – L. J. Rogier, Historia Kościoła t. 1 s 287
Oparcie wiary o cytaty największych autorytetów w konsekwencji spowodowało deklinację i redukcję teologii do bezmyślnego i bezrefleksyjnego powtarzania utartych schematów, jakżeż często zawierających błędy. Używając analogii, kościół pierwszych wieków również posiadał swego rodzaju teologiczne „memy” , którym nawet nadano specyficzną nazwę:
Florilegium [dosł. „zbiór kwiatów”] – w średniowiecznej łacinie określenie na zbiór cytatów pochodzących z dzieł najwybitniejszych autorytetów, najczęściej z dziedziny teologii lub filozofii.
Tym właśnie jest prima Scripturalizm, upośledzeniem pozycji Słowa Bożego na korzyść kultu jednostek –„nieomylnych”, ludzkich nauczycieli. Mając powyższe na uwadze posłuchajmy rozważania o teologicznym „kwiatku” prominentnego pastora, przez niektórych zwanego „Spurgeonem Afryki”.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 11, 2021 | Bohaterowie wiary, Teologia historyczna
Życiorys
Psalm 69:9 Bo gorliwość o twój dom zżarła mnie i spadły na mnie urągania urągających tobie.
.
Neh. 13:25 Dlatego zgromiłem ich i przekląłem, a niektórych z nich biłem, wyrwałem ich włosy i zaprzysiągłem ich na Boga
W czasach, gdy z jednej strony Kościół zbytnio zbliża się do systemu tego świata, z drugiej zaś upada teologicznie, Bóg w swojej opatrzności posyła swoje sługi (Przysłów 22:17; Mat. 23:34) aby przypomnieć czym jest prawda (Psalm 138:2; Jan 17:17) i lojalność względem jedynej jego Głowy (Efez. 1:22; 5:23; Kol. 1:18). Powaga sytuacji wymaga niejednokrotnie gwałtownych charakterów i zdecydowanych działań (Ezdr. 9:3; Neh. 13:25).
Takim Bożym mężem był Hipolit z Rzymu (ok. 170 – † ok. 235 A.D.) żyjący w czasach, gdy w kościele nasilał się apokaliptyczny fanatyzm połączony z oczekiwaniem na rychły powrót Mesjasza oraz postępowała odgórna, polityczno teologiczna korupcja wśród jego przywódców.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 10, 2021 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy
Metafora ogrodnika
Jan 15:2-4 2. Każdą latorośl, która we mnie nie wydaje owocu, odcina, a każdą, która wydaje owoc, oczyszcza, aby wydawała obfitszy owoc 3. Wy już jesteście czyści z powodu słów, które do was mówiłem. 4. Trwajcie we mnie, a ja w was. Jak latorośl nie może wydawać owocu sama z siebie, jeśli nie będzie trwała w winorośli, tak i wy, jeśli nie będziecie trwać we mnie.
Nie znam się na ogrodnictwie i moja wiedza z tego zakresu jest bardzo uboga. Eksperymentowałem jednak z uprawą róż i dowiedziałem się, że gdy kwiaty zaczynają gnić, trzeba je odciąć w pewnym miejscu na łodydze. Jeśli pilnie przycinam martwe części krzewu, z czasem kwiaty stają się jeszcze jaśniejsze.
Ten proces wydaje mi się sprzeczny z intuicją, która podpowiada, że odcinając część krzaka, mógbłym go nawet zniszczyć. Ale proces przycinania koncentruje składniki odżywcze w krzaku, powodując, że owocuje on bardziej obficie. Ten proces jest szczególnie ważny w pielęgnacji winorośli, o której mówi metafora Jezusa.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 9, 2021 | Egzegezy, Prima Scriptura, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Pytanie o Ewangelię
Rzym. 1:16-17 16. Nie wstydzę się bowiem ewangelii Chrystusa, ponieważ jest ona mocą Boga ku zbawieniu dla każdego, kto uwierzy, najpierw Żyda, potem i Greka. 17. W niej bowiem objawia się sprawiedliwość Boga z wiary w wiarę, jak jest napisane: Sprawiedliwy będzie żył z wiary.
Pytanie o Ewangelię nie ma sobie równych. Towarzyszy ono światu od jego Upadku kiedy to pierwsi ludzie starali się zbawić od gniewu Boga (Marek 16:16; Jan 3:36; Rzym. 1:18; Kol. 3:5-6) chowając się przed Nim oraz zakrywając swoją nagość liśćmi (1 Mojż. 3:7-8).
Ludzkie starania, ta pierwsza i prymitywna zarazem forma religii, okazały się całkowicie bezwartościowe (1 Mojż. 3:9-13; Izaj. 64:6), niezdolne do wyzwolenia z przekleństwa śmierci (1 Mojż. 2:17; Efez. 2:1-3; Kol. 2:13), które towarzyszy każdemu od momentu poczęcia (Hiob 15:14; Izaj. 48:8; Przysłów 22:15; Psalm 51:5; 58:3).
Skoro zbawiająca sprawiedliwość Boga wynika z „wiary w wiarę”, aby mieć całkowitą pewność zbawienia warto zadać sobie trud i zbadać co fraza ta oznacza.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 6, 2021 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Legalistyczny bajzel
Rzym. 8:1 Dlatego teraz żadnego potępienia nie ma dla tych, którzy są w Jezusie Chrystusie, którzy nie postępują według ciała, ale według Ducha.
Wiele razy, gdy pojawia się temat pewności zbawienia, rozmowa jest skierowana na przyczyny wątpliwości. Popularną odpowiedzią, której ludzie używają jako wymówki, by wątpić w zbawienie, jest to, że nie wątpią w Chrystusa, ale raczej wątpią w siebie. Widzą, że
- ich posłuszeństwo jest słabe,
- ich miłość jest zimna,
- ich owoce nie kwitną
- i „czują się” niezbawionymi z powodu winy za grzech.
Co sprawia, że sprawy są jeszcze bardziej zagmatwane, inni ludzie próbujący ich pocieszyć, idą dalej niesłusznie, mówiąc, że te wątpliwości są prawdopodobnie najlepszym dowodem na to, że dana osoba jest zbawiona. Przyjrzyjmy się kilku sprawom, które mogą pomóc w rozwikłaniu tego bałaganu i miejmy nadzieję, że skierują nas na właściwe skupienie się na Ewangelii.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 5, 2021 | Chrystologia: nauka o Chrystusie, Historia chrześcijaństwa
Pewność nadziei
2 Kor. 4:5 Nie głosimy bowiem samych siebie, lecz Chrystusa Jezusa, że jest Panem, a samych siebie, że jesteśmy waszymi sługami dla Jezusa.
Pewnego dnia będziemy podobni do Niego (Łuk. 24:39; 1 Jana 3:2; 1 Kor. 15:53-54; Filip. 3:21; Psalm 17:15). To nasza nadzieja. Ale to nie jest nadzieja, którą odkładamy na półkę i nie jest to nadzieja, która wysyła nas do jaskini (Obj. 6:15). To nadzieja, która z ufnością wysyła nas w świat (Efez. 1:13; Kol. 1:27; 1 Tes. 2:19). Możemy
- ufać Bogu,
- ufać Jego Słowu,
- ufać Chrystusowi,
- ufać Ewangelii
- i ufać nadziei.
Rzym. 5:5 A nadzieja nie zawodzi, ponieważ miłość Boga jest rozlana w naszych sercach przez Ducha Świętego, który został nam dany.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 4, 2021 | Teologia reformowana
Pojednanie
Rzym. 5:10 Jeśli bowiem, będąc nieprzyjaciółmi, zostaliśmy pojednani z Bogiem przez śmierć jego Syna, tym bardziej, będąc pojednani, będziemy ocaleni przez jego życie.
Drugim słowem używanym w Piśmie, które jest równie ważnym słowem, jest słowo „pojednanie”. Słowo to znajdujemy na przykład w Liście do Rzymian 5:10. Pojednanie to potężne słowo; jest to słowo, które musi być właściwie zrozumiane przez Reformowanego wierzącego.
(więcej…)
