utworzone przez Reformowani | sty 29, 2021 | Ekumenizm
Konsekwencje zmiany paradygmatu
Niniejszy artykuł autorstwa zmarłego już pastora Johna W. Robbinsa dedykujemy wszystkim wyznawcom systemowych „kościołów„. Warto go przeczytać w kontekście wypowiedzi baptystycznego księdza i zarazem człowieka okrzykniętego swego czasu „protestanckim papieżem”:
„Uważam jednak, że jako protestanci nie powinniśmy odmawiać Bogu prawa powołania autentycznie gorliwego chrześcijanina na zwierzchnika kościoła rzymskokatolickiego„ – ksiądz Mateusz Wichary, źródło
Wyrażona publicznie wiara księdza Mateusza doprowadziła go do prostej konkluzji:
„Możemy żywić nadzieję… że będziemy coraz bardziej do siebie podobni. Nabierzemy do siebie zaufania. Zaczniemy rozmawiać o naszej pracy, o tym, co nam idzie, a co nie. I być może w takiej dobrej atmosferze będziemy w stanie budować owe systemy (czyli dogmaty, liturgie i struktury kościelne) znacznie bardziej do siebie podobne, bardziej skuteczne, nawzajem zachęcając się do pracy. A może nawet kiedyś zupełnie dobrowolnie uznamy, że warto gdzieniegdzie je (czyli dogmaty, liturgie i struktury kościelne) ze sobą połączyć?”– ksiądz Mateusz Wichary, źródło
Trzeba naprawdę wiele samozaparcia aby nie rozumieć, że oficjalnego protestantyzmu w Polsce już nie ma. Jest za to sprzymierzony z heretyckim Rzymem ekumenizm, Arminianizm i zielonoświąkowstwo.
Jaka jest tego przyczyna? Odpowiedź poniżej:
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sty 28, 2021 | Egzegezy, Teologia reformowana
Argument nieodrodzonych
Rzym. 10:20-21 20. A Izajasz śmiało mówi: Zostałem znaleziony przez tych, którzy mnie nie szukali, objawiłem się tym, którzy o mnie nie pytali. 21. Lecz do Izraela mówi: Cały dzień wyciągałem moje ręce do ludu opornego i sprzeciwiającego się.
Izaj. 65:1-2 1. Objawiłem się tym, którzy o mnie nie pytali, zostałem znaleziony przez tych, którzy mnie nie szukali. Do narodu, który się nie nazywał moim imieniem, mówiłem: Oto jestem, oto jestem. 2. Cały dzień wyciągałem swoje ręce do ludu buntowniczego, który kroczy drogą niedobrą, za własnymi myślami;
Każdy z nas „rodzi się Arminianinem” czyli człowiekiem martwym duchowo (Psalm 14:2-3; 53:2-3; Rzym. 3:11-12; Tyt. 3:3), pozbawionym Ducha Świętego (1 Kor. 2:14; Judy 1:19; Jakuba 3:15) i zrozumienia tak Bożej istoty jak i Jego planu zbawienia (Psalmy 33:11; Izaj. 14:24; 14:27; 46:9-10). Ale też z drugiej strony wszyscy czcimy swego rodzaju „sacrum”, nienaruszalny aksjomat i podstawę naszej ludzkiej egzystencji, którą jest przekonanie o posiadaniu wolnej woli.
To nienegocjowalne, wewnętrzne przeświadczenie w czasie czytania Pisma Świętego wprowadza w błąd (Izaj. 29:10-12; Mat. 13:11; Dzieje 13:27; 2 Kor. 3:14-16), ponieważ wszystkie fragmenty świadczące o ludzkiej niezdolności „przyjęcia lub odrzucenie zbawienia” prowadzą nieodrodzonych do odwrotnej konkluzji (Psalm 56:5; Jer. 23:36; Filip. 3:19; 2 Piotra 3:16). Człowiek nie jest w stanie zaakceptować Bożej perspektywy zbawienia i niczym Adam i Ewa „zakrywa swą nagość liśćmi wolnej woli.”
Analizując tekst Pawłą i Izajasza Arminianie powiedzą, że Bóg wyciąga ręce do wszystkich ludzi i każdemu daje szanse na zbawienie, zaś od człowieka zależy, czy rzuci się w ramiona Boga i da się zbawić.
Nic bardziej mylnego
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sty 27, 2021 | Teologia historyczna
Życiorys
1 Kor. 6:20 Gdzie jest mądry? Gdzie uczony w Piśmie? Gdzie badacz tego świata? Czyż Bóg nie obrócił w głupstwo mądrości tego świata?
Klemens Aleksandryjski, gr. Κλήμης ὁ Ἀλεξανδρεύς (Klemes ho Alexandreus), łac. Titus Flavius Clemens (urodzony ok. 150 A.D. w Aleksandrii, zmarł ok. 215 A.D. w Azji Mniejszej) – był wczesnochrześcijańskim teologiem i przednicejskim ojcem kościoła. Przewodził szkole chrześcijańskiej w Aleksandrii, był też nauczycielem Orygenesa.
Jako postać kontrowersyjną wyróżniały go dwie koncepcje:
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sty 26, 2021 | Charyzmania, Egzegezy
Głupcy i szaleńcy za pulpitami
Oz. 9:7 Przyjdą dni nawiedzenia, przyjdą dni zapłaty. Izrael pozna, że prorok jest głupcem, a człowiek duchowy – szalony, z powodu twojej wielkiej nieprawości i wielkiej nienawiści.
.
Przysłów 18:2 Głupi nie ma upodobania w rozumie, lecz w tym, co serce mu objawia.
Nie wiedzieć czemu uszy współczesnycna dystah wyznawców teologii Reformowanej stały się wyjątkowo wrażliwe na biblijne inwektywy godzące w heretyków. Kiedy Bóg rozlicza się z fałszywymi prorokami opisuje ich w jednoznaczny, dosadny i niepozostawiający wątpliwości sposób: szaleńcy, głupcy, niegodziwcy.
Sam fakt fałszywego prorokowania jest oczywistym złamaniem trzeciego przykazania (2 Mojż. 20:7; 5 Mojż. 5:11) a przez to pogwałceniem Bożego Prawa, to nieprawość, trwanie w której jest karane wiecznym zatraceniem. Bóg nie zmienił się od tametej pory:
Bóg niezmiennie fałszywych proroków udających Kościół Chrystusa karze wiecznym zatraceniem.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sty 25, 2021 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy
Najkrótszy wers Pisma
Czy wiecie jaki jest najkrótszy werset w Nowym Testamencie? Oczywistą odpowiedzią jest
Jana 11:35 I Jezus zapłakał
gr. Ἐδάκρυσεν ὁ Ἰησοῦς edakrysen ho Iesous
Jest to najkrótszy werset w wielu przekładach Biblii. Ale najkrótszy werset w greckim Nowym Testamencie to
1 Tes. 5:16 Zawsze się radujcie
gr. Πάντοτε χαίρετε pantote chairete
To mały werset z dużymi implikacjami.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sty 22, 2021 | Egzegezy, Trynitologia
Fałszywe argumenty
Mat. 27:46 Około godziny dziewiątej Jezus zawołał donośnym głosem: Eli, Eli, lama sabachthani? To znaczy: Boże mój, Boże mój, czemu mnie opuściłeś?
Marek 15:34 O godzinie dziewiątej Jezus zawołał donośnym głosem: Eloi, Eloi, lama sabachthani? – co się tłumaczy: Boże mój, Boże mój, czemu mnie opuściłeś?
Każdy człowiek w coś wierzy i wiarę tą proklamuje. Substancja wyznawanej wiary, jeśli odbiega od prawdy Pisma, zawsze prowadzi do fałszywych przekonań, te zaś nie znoszą światła prawdy, do którego człowiek tkwiący w błędzie nie może nawet się zbliżyć (Hiob 24:16; Jan 3:19-20).
Rozmaite sposoby interpretacji słów Chrystusa chybiają autorskiej intencji Pisma i wprowadzają zamieszanie w sercach nieumocnionych chrześcijan, rolą wierzących zaś jest ukazywanie prawdy i ujawnianie (Efez. 5:11-13) przewrotnej, cielesnej zarazem mądrości (Łuk. 7:35; 1 Kor. 2:12). Ta bowiem, przez szereg wyśnionych wprost z nieodrodzonych serc (Przysłów 18:2; Rzym. 2:5) sposobów tłumaczy wypowiedź Chrystusa w sposób wielce dyskusyjny:
- Ateiści niewierzący w Boga w ogóle, powiedzą, że słowa te to dowód porażki i klęski Chrystusa oraz Jego psychicznego załamania.
.
- Antrytrynitarni heretycy stwierdzą po pierwsze że Syn nazywając Ojca Bogiem (Boże mój, Boże mój) wyraża w ten sposób swoją ontologiczną odmienność (nie jest Bogiem); po drugie będą dowodzić, że Ojciec opuszczając Syna musiałby pozbawić Go jego Boskości (czemu mnie opuściłeś?).
.
- Wyznawcy heterodoksji stwierdzą stanowczo iż Mesjasz złożył okup szatanowi, nie Bogu, stąd też Bóg musiał odizolować się od Syna aby Go nie zniszczyć, gdy On stał się grzechem.
Żadna z powyższych teorii nie jest prawdziwa. Poniżej ich refutacja oraz przedstawienie rzeczywistych powodów wypowiedzenia kontrowersyjnej frazy przez Mesjasza.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sty 20, 2021 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu
Bierność prowadzi ku zatraceniu
1 Kor. 6:9-10 9. Czy nie wiecie, że niesprawiedliwi nie odziedziczą królestwa Bożego? Nie łudźcie się: ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani zniewieściali (μαλακοὶ malakoi – pasywni homoseksualiści), ani mężczyźni współżyjący ze sobą (ἀρσενοκοῖται arsenokoitai – aktywni homoseksualiści) 10. Ani złodzieje, ani chciwi, ani pijacy, ani złorzeczący, ani zdziercy nie odziedziczą królestwa Bożego.
Jeśli obserwowaliście nagłówki gazet w ciągu ostatnich kilku lat, być może zauważyliście niesamowity wzrost zainteresowania potwierdzaniem homoseksualizmu. Niezależnie od tego, czy jest to sedno skandalu religijnego, korupcji politycznej, radykalnego ustawodawstwa czy przedefiniowania małżeństwa, Amerykę charakteryzują interesy homoseksualne. To wskazuje na sukces programu gejowskiego.
Niektórzy chrześcijanie, w tym przywódcy kościołów religijnych, wahali się w tej kwestii nawet niedawno. Niestety, kiedy ludzie odmawiają uznania grzeszności homoseksualizmu – nazywając zło dobrem, a dobro złem – czynią to kosztem wielu dusz.
Izaj. 5:20 Biada tym, którzy zło nazywają dobrem, a dobro złem; którzy ciemność uważają za światłość, a światłość za ciemność; którzy gorycz uważają za słodycz, a słodycz za gorycz!
Jak powinniśmy zareagować na sukces programu gejowskiego? Czy powinniścmy zaakceptować niedawny trend w kierunku tolerancji? A może powinniśmy stanąć po stronie tych, którzy wykluczają homoseksualistów z wrogością i pogardą?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sty 19, 2021 | Eklezjologia: nauka o kościele, Teologia biblijna
Adversus solo Scriptura
„Ten, kto konsekwentnie odrzuca wyznania wiary, musi uciszyć wszelkie głoszenie i zredukować nauczanie kościoła do recytowania dokładnych słów Pisma Świętego bez notatek i komentarzy”.– R. L. Dabney
Celem tego bardzo tekstu jest zwięzłe i proste przedstawienie doktryny Sola Scriptura na temat fałszywej, współczesnej doktryny ewangelicznej solo Scriptura, która wydaje się zawsze pojawiać wśród sekt religijnych w historii Kościoła. Wydaje się, że dzisiejsi ewangelicy, z jakiegokolwiek powodu, mylą pojęcie Sola Scriptura z Solo Scriptura, nie rozumiejąc żadnego z obu powyższych terminów.
Ci ewangelicy, którzy twierdzą, że trzymają się hermeneutyki Sola Scriptura Reformacji w rzeczywistości, używając tych samych terminów co Reformacja, zaprzeczają autentycznej doktrynie. To nie jest tylko gra słów czy jakaś gra semantyczna. Jest to raczej pożoga prawdziwej doktryny i propagowanie czegoś, co Kościół uznał za błędne przez wadliwą hermeneutykę.
Miejmy nadzieję, że poniższe punkty wyjaśnią to i zmienią ten teologiczny chaos.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sty 18, 2021 | Teologia biblijna
Przyczynek
Marek 16:8 Wyszły więc szybko i uciekły od grobu, bo ogarnął je lęk i zdumienie. Nikomu też nic nie mówiły, ponieważ się bały.
Ponieważ dłuższe zakończenie Marka (16:9-20) nie występuje ani w papirusach P45 [wczesny III wiek] P84 [VI wiek] P88 [IV wiek] ani w kodeksach Synajskim 01 [IV wiek] i Watykańskim 03 [IV wiek] zgodnie z argumentacją twórców tekstu krytycznego, Ewangelia Marka powinna zakończyć się na wersie 8.
Jeśli twierdzenie to jest prawdziwe, to mając na uwadze, że tekst powstał między 50 a 60 rokiem I wieku jako czwarta z kolei natchniona Księga Nowego Testamentu (wcześniej powstały zaledwie List Jakuba [44-49 A.D.], List do Galacjan [49-50 A.D.] i 1 List do Tesaloniczan [50-51 A.D.]) pierwotny czytelnik Ewangelii Marka otrzymywał do dyspozycji tekst ograniczony doktrynalnie:
- brak wzmianki o wskrzeszeniu, wers 9
- brak informacji iż wskrzeszenie odbyło się wczesnym rankiem po szabacie, wers 9
- brak świadectwa zmartwychwstania Marii Magdaleny, wersy 9-10
- brak informacji o smutku i żałobie uczniów, wers 10
- brak nauki o niedowierzaniu uczniów co do zmartwychwstania, wers 11
- brak kolejnego świadectwa zmartwychwstania dwom innym uczniom, wers 12
- brak nauki o kolejnym niedowierzaniu pozostałych, wers 13
- brak nauki o potwierdzeniu apostolstwa jedenastu, wers 14
- brak nauki o ekskluzywności i wyjątkowej roli cudów-znaków apostolskich, wersy 14-20
- brak wiedzy o wniebowzięciu Mesjasza, wers 19
Za to ostateczną konkluzją Ewangelii Marka (nota bene pierwszej spisanej Ewangelii) miały być ucieczka, zdumienie, strach i tajemnica. Dobra nowina pozbawiona spełnienia obietnicy i wypełnienia się proroctw wprowadza jedynie zamieszanie. Budzi także najwyższy niepkój, co prowadzi do konkluzji, że proponowane przez Westcota i Horta zakończenie jest przynajmniej podejrzane, zaś szerokie przyjęcie tekstu krytycznego w kręgach ewangelikalnych wymaga rozważenia tej kwestii.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sty 15, 2021 | Egzegezy, Teologia reformowana
Dobre złego początki
1 Sam. 10:1-6
.
1. Potem wziął Samuel dzbanek z olejkiem i wylał na jego głowę, pocałował go i rzekł: Namaścił cię Pan na księcia nad swoim dziedzictwem.
2. Gdy dziś odejdziesz ode mnie, spotkasz dwóch mężów u grobu Racheli na granicy Beniamina, w Selsach, którzy ci powiedzą: Znalazły się oślice, których poszedłeś szukać. A oto ojciec twój zaniechał już sprawy z oślicami, a jest zatroskany o was i mówi: Co mam czynić w sprawie mego syna?
3. A gdy ruszysz stamtąd dalej i dojdziesz do dębu Tabor, spotkają się tam z tobą trzej mężowie, podążający do Boga w Betel. Jeden nieść będzie troje koźląt, drugi nieść będzie trzy bochenki chleba, a trzeci nieść będzie łagiew wina.
4.Oni pozdrowią cię życzeniem pokoju i dadzą ci dwa chleby. Przyjmij je z ich ręki.
5. Następnie dojdziesz do Gibei Bożej, gdzie jest załoga filistyńska. A gdy tam wejdziesz do miasta, natkniesz się na gromadę proroków, schodzących ze wzgórza; a przed nimi będą grający na harfie, bębnie, piszczałce i lutni. Oni zaś będą w zachwyceniu.
6. I zstąpi na ciebie Duch Pana, i wespół z nimi ogarnie cię zachwycenie, i przemienisz się w innego człowieka.
Król Saul jest historycznie pierwszym królem Izraela, po tym jak został wybrany przez Boga i namaszczony przez Proroka Samuela. Już sama postać Samuela jest bardzo znacząca i uznawana za Proroka nie tylko w Judaizmie i Chrześcijaństwie, ale również w Islamie. [1]
Samuel był wyjątkowy w pozytywny sposób. Nie był królem, ale jego zakres władzy obejmował poziom króla. Jednak Samuel w przeciwienstwie do wiekszosci królów był wierny Bogu. Ten fakt można w dość prosty sposób wykorzystać do zmanipulowania słuchacza co do Króla Saula;
Skoro dobry Bóg wykorzystał dobrego proroka, aby Saula wybrać na króla, to jest to z pewnością dobry wybór.
W takim ciągu myślenia Saul jest postrzegany jako ktoś dobry na podstawie cech przypisanych samemu Bogu oraz działającemu w Jego imieniu Samuelowi.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sty 14, 2021 | Chrześcijańska moralność
Boży atrybut
Słowo łaska w Piśmie Świętym ma różne znaczenia
1. Łaska jako przymiot Boga ma podstawowe znaczenie jako przyjemność, atrakcyjność i wdzięk. Bóg jest doskonałością wszelkiego piękna, atrakcyjności i wdzięku, ponieważ jest implikacją wszelkiej nieskończonej doskonałości dobra w sensie etycznym. Bóg jest cudowny i piękny.
Neh. 9:17 Odmówili posłuszeństwa i nie pamiętali o twoich cudach, które dla nich czyniłeś, ale uczynili twardym swój kark i w swoim buncie ustanowili sobie wodza, aby wrócić do swojej niewoli. Lecz ty jesteś Bogiem przebaczenia – łaskawym i miłosiernym, nieskorym do gniewu i wielkiej dobroci – i nie opuściłeś ich
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sty 13, 2021 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana
Rys historyczny
1 Kor. 12:3 Dlatego oznajmiam wam, że nikt, kto mówi przez Ducha Bożego, nie powie, że Jezus jest przeklęty. Nikt też nie może powiedzieć, że Jezus jest Panem, jak tylko przez Ducha Świętego.
Naturalny stan każdego człowieka to wynikająca z grzechu duchowa śmierć (1 Mojż. 2:16-17; Hiob 14:4; Efez. 2:1; 5; Kol. 2:13). Z tego powodu człowiek naturalny nie przedstawia dla Boga żadnej wartości (1 Mojż. 6:5; Psalm 39:5; 143:24; Izaj. 64:6; Rzym. 3:10-18; 8:9)
Na przestrzeni wieków ludzkość, poszukując drogi pojednania z bóstwem, stworzyła rozliczne religie – różne drogi zbawienia, uwolnienia śmiertelnika od przesądzonego i złego zarazem losu (Dzieje 17:29-30). Wielu wymyślonych panów i wielu stworzonych przez człowieka bogów (1 Kor. 8:5), choć na różne sposoby, głosiło i wciąż głosi tą samą wiarę: człowiek, aby mógł osiągnąć lepszy byt pośmiertny, musi dokonać jakiegoś wysiłku. Nie taki jest Boży plan zbawienia.
Zanim przejdziemy do egzegezy tekstu Koryntian zapoznamy się z planem zbawienia proponowanym przez fałszywa religię.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sty 12, 2021 | Teologia systematyczna
Obietnica powołania
1. Ponieważ przymierze uczynków zostało złamane przez grzech człowieka i nie było w stanie udzielić życia, Bóg w swoim miłosierdziu przyrzekł zesłać Chrystusa, który miał narodzić się z niewiasty. Dzięki tej obietnicy wybrani zostają powołani, a wiara i upamiętanie dokonują swego dzieła w ich sercach. W tej obietnicy została objawiona cała istota Ewangelii, jako skutecznego sposobu nawrócenia i zbawienia grzeszników.
1 Mojż. 3:15 I wprowadzę nieprzyjaźń między tobą a kobietą, między twoim potomstwem a jej potomstwem. Ono zrani ci głowę, a ty zranisz mu piętę.
.
Obj. 7:9 Potem zobaczyłem, a oto wielki tłum, którego nikt nie mógł policzyć, z każdego narodu, plemienia, ludu i języka, który stał przed tronem i przed Barankiem ubrani w białe szaty, a palmy w ich rękach.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sty 11, 2021 | Eklezjologia: nauka o kościele
Koncentracja służby
2 Mojż. 18:18 Zamęczycie się i ty, i ten lud, który jest z tobą, bo ta sprawa jest zbyt ciężka dla ciebie. Sam jej nie podołasz.
Jest oczywistym, iż żaden chrześcijanin nie może zajmować się wszystkim. Powinniśmy właściwie dysponować czasem i decydować, jakie są nasze priorytety. Jeśli o ten obszar chodzi, każdy pastor musi zdecydować, na czym będzie koncentrować się jego praca.
Zgodnie ze Słowem Bożym koncentracja pracy każdego prezbitera powinna skupiać się na następujących obszarach:
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sty 7, 2021 | Egzegezy, Teologia biblijna
Mgła tajemnicy
Mat. 2:1-2 1. A gdy Jezus urodził się w Betlejem w Judei za dni króla Heroda, oto mędrcy (gr. μάγοι magoi – magowie) ze Wschodu przybyli do Jerozolimy i pytali: 2. Gdzież jest ten król Żydów, który się urodził? Widzieliśmy bowiem jego gwiazdę na Wschodzie i przyjechaliśmy, aby oddać mu pokłon.
Niewiele historii biblijnych jest tak dobrze znanych, a jednak owianych mgłą tajemnicy i osadzonych w traducjach jak opowieść o magach, czyli mędrcach, o których wspomniał Mateusz. W średniowieczu rozwinęła się legenda,
- że byli królami,
- że było ich trzech
- i że ich imiona to Kacper, Baltazar i Melchior.
Ponieważ sądzono, że reprezentują trzech synów Noego, jeden z nich jest często przedstawiany jako Etiopczyk. XII-wieczny biskup Kolonii twierdził nawet, że znalazł ich czaszki.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sty 6, 2021 | Eklezjologia: nauka o kościele, Historia chrześcijaństwa
Sąd Boży
1 Piotra 4:17 Nadszedł bowiem czas, aby sąd rozpoczął się od domu Bożego, a jeśli rozpoczyna się od nas, to jaki będzie koniec tych, którzy są nieposłuszni ewangelii Bożej?
Być może jesteśmy, ostatnim pokoleniem ludzi urodzonych w czasach względej wolności. Ostatnią generacją, która doświadczyła swobody poruszania, wolności słowa, wolności gospodarczej oraz, co najważniejsze, wolności religijnej. W ciągu kilku miesięcy nastąpiło gwałtowne załamanie i odejście od wartości, jakie Refomracja przyniosła światu zachodniemu. Boży sąd nad odstępczym kościołem „wisi w powietrzu”.
Wielka Watykańska Nierządnica jest bezpieczna i w dobrych układach politycznych z panującym establiszmentem, zaś przywódcy systemowych „kościołów protestanckich” dają wyraz swojej chęci współpracy z reżimem przez szereg zabiegów ekumenicznych. W ten sposób mają oni nadzieję na przetrwanie zbliżającego się prześladowania, najlepszym zaś tego przykładem jest polityka J. E. Księdza Mateusza Wicharego, która wyszła na jaw przez usta pana Janusza Kucharczyka:
– Ekumenizm to rozmowa i tyle, niektóre jego formy idą za daleko, jeśli zamazują różnice. No Mateusz [Wichary] może idzie za daleko, to prawda
.
– Mu się to bierze z jego polityki. On chce konserwować świat politycznie i KRK spostrzega jako sojusznika. To błąd, tu zgoda. Idzie za daleko. Zdecydowanie.
Próby polityczno-ekumenicznej konserwacji Kościoła to zdrada Chrystusa i rzeczywisty koniec systemowego kościelnictwa – teologicznego i eklezjalnego bankruta. Wierzymy jednak, że wśród ludzi mających nieszczęście oficjalnie przynależeć do struktur rozmaitych denominacji, znajdują się Boży wybrańcy, w których działa Duch Święty, tak że nawet w obliczu największego zagrożenia poniosą oni trudy i konsekwencje jakie wynikną ze stania na fundamencie biblijnej prawdy.
Podobne ryzyko zostało już wcześniej podjęte, polała się krew, padły trupy.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sty 5, 2021 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy, Reformowany światopogląd
Zdrada Chrystusa
Rzym. 13:1 Każda dusza niech będzie poddana władzom zwierzchnim. Nie ma bowiem władzy innej, jak tylko od Boga, a te władze, które są, zostały ustanowione przez Boga.
Współczesna myśl kościelnicza nacechowana jest tendencją ślepego i bezwarunkowego posłuszeństwa władzy, która przecież pochodzi od Boga. Nawet jeśli promuje ludobójstwo, aborcję czy homoseksualizm, wierzący zobowiązani są być jej ulegli. W dobie zbliżającego się totalitaryzmu i ograniczenia wolności wyznania, to służalcze podejście będzie stanowić środek przetrwania fałszywego kościoła.
Dlatego też temat posłuszeństwa władzy warto rozważyć przede wszystkim w ujęciu biblijnym ale także z uwzględnieniem historycznej retrospekcji. Zła teologia bowiem prowadzi do tragedii, mając zaś na uwadze współczesny serwilizm systemowych „kościołów” w artykule udzielona zostanie odpowiedź na następujące pytania:
- jakie są granice autorytetu władzy?
- czy każdej władzy chrześcijanie winni są posłuszeństwo i w jakim zakresie?
- czy istnieją dozwolone przez Boga metody oporu niebiblijnej władzy i jej nakazom?
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sty 4, 2021 | Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia systematyczna
Oto Boże miłosierdzie
Psalm 100:5 PAN bowiem jest dobry, jego miłosierdzie trwa na wieki, a jego prawda z pokolenia na pokolenie.
Atrybut miłosierdzia Boga można uznać za aspekt Jego świętości. Święty Bóg jest poświęcony Sobie i skupiony na sobie jako jedynym dobru. Ale tak jak dobro jest również piękne i pełne wdzięku, tak i ten, który sam w sobie jest jedynym dobrem i źródłem wszelkiego dobra, jest również absolutnie błogosławiony i chce być najbardziej błogosławionym, jak również objawić się jako błogosławiony błogosławiąc swoje stworzenia.
(więcej…)
