utworzone przez Reformowani | wrz 29, 2020 | Greka Koine
Definicje
Bezokolicznik: to niepodlegający deklinacji (czyli odmianie przez liczby i przypadki) rzeczownik odczasownikowy. Jako taki posiada niektóre z cech czasownika i niektóre cechy rzeczownika.
Tryb zależny: to wszystkie tryby nie oznajmujące (indicative), czyli przypuszczający (subjuncitve), rozkazujący (imperative), życzeniowy (optative)
- Podobnie jak czasownik grecki bezokolicznik ma czas i stronę, ale nie ma osoby ani trybu. Jego liczba jest zawsze pojedyncza. Podobnie jak tryby zależne, bezokolicznik jest zwykle negowany przez partykuły μή me lub οὐ ou.
.
- Podobnie jak rzeczownik, grecki bezokolicznik może mieć wiele z funkcji przypadków, tak jak zwykły rzeczownik.
Chociaż technicznie rzecz ujmując greckie bezokoliczniki nie mają rodzaju, często dołącza się do nich rodzajnik nijaki liczby pojedynczej τό to.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 25, 2020 | Egzegezy, Teologia reformowana
Fundament ortodoksji
Psalm 50:21 …sądziłeś, że jestem do ciebie podobny, ale będę cię napominał i postawię ci to przed oczy
Chciałbym spojrzeć na Księgę Izajasza rozdział 41. W księdze Izajasza rozdziałach 40 – 48 mamy sąd nad fałszywymi bogami. Jest wiele fragmentów w tych rozdziałach, które bezpośrednio odnoszą się do tego o czym mówimy i do fundamentów teologii Reformowanej. Ponieważ fundament teologii Reformowanej rozpoczyna się od Boga i od Bożej natury. I zaczyna się od przyjęcia konsekwentnej interpretacji całego Pisma – Tota Scriptura.
Sola Scriptura i tota Scriptura. Prowadzi nas to do konkretnych wniosków odnośnie tego kim jest Bóg i to staje się filtrem przez który spoglądamy na człowieka. A nie że człowiek jest filtrem, przez który spoglądamy na Boga. I to jest perspektywa, która nie jest naturalna dla człowieka.
Naturalnym sposobem dla człowieka jest rozpoczęcie od niego samego i wyciąganie wniosków o Bogu, tak jakby Bóg był przedmiotem wiedzy, jak na przykład góra, czy określony przedmiot, jak matematyka, czy cokolwiek innego. Problem jest w tym, że biblijny pogląd na temat wiedzy rozpoczyna od Boga w centrum, a my jesteśmy poza nim, i musimy mieć odniesienie do wszystkiego innego poprzez Boga, jeśli mamy posiąść prawdziwą wiedzę.
A to zwyczajnie nie jest naturalnym dla nas abyśmy tak myśleli, chyba że zostaniemy poinstruowani przez Słowo Boże abyśmy tak uczynili.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 24, 2020 | Historia chrześcijaństwa, Reformowany światopogląd, Teologia historyczna, Zgubna droga
Ostry obłęd postmodernizmu
2 Tes. 2:11-12 11. Dlatego Bóg zsyła im ostry obłęd, tak że uwierzą kłamstwu; 12. Aby zostali osądzeni wszyscy, którzy nie uwierzyli prawdzie, ale upodobali sobie niesprawiedliwość.
Współczesne „chrześcijaństwo” przypomina majaczenia chorego umysłu pozbawionego najprostszej nawet zdolności rozeznawania prawdy, gdzie ekstremalny i doprowadzony do granicy absurdu emocjonalizm zastąpił rozumowe pojęcie religii. Brak jakichkolwiek standardów wiary ma swoje źródło w niszczycielskim dziele dwóch głównych prądów myślowych:
- Teologii liberalnej – będącej pokłosiem działania Jakuba Arminiusza i Remonstracji oraz wynikającego stąd oraz zbudowanego na tradycji filozofii i oświecenia Wyższego Krytycyzmu, Teologia liberalna odrzuciła natchnienie Słowa oraz obiektywną prawdę jakie przekazywało i skupiła się na odczuciach i emocjach (protoplastą nurtu był żyjący w latach 1768 – 1834 Fredrich Schleiermacher)
.
- Neoortodoksji – według której Słowo Boże jest omylne, staje się nim dopiero w momencie, gdy przemawia do czytelnika oraz ma takie znaczenie, jakie nada mu sam czytelnik (twórcą tego ruchu był żyjący w latach 1886-1968 Karl Barth)
System wierzeń, gdzie nie ma absolutnego autorytetu i wynikającej z niego prawdy lecz istnieją różne racje reprezentowane przez rozmaite i często sprzeczne ze sobą narracje, które na dodatek są płynne, nazywamy postmodernizmem. Tu, subiektywnie rzecz ujmąjąc, każdy ma rację oprócz tych osób, które twierdzą iż głoszą obiektywne prawdy absolutne.
Chociaż dzisiejsza retoryka jest taka, że problemem kościoła nie są ci, którzy głoszą fałszywe nauki, którzy manipulują zborami aby mieć nad nimi władzę i pozyskiwać kasę na rzekomą służbę, ale ci, którzy te nadużycia ujawniają (wiele zborów jest w rękach Diotrefesów) z całą stanowczością twierdzimy, że teologiczna degeneracja wyznawców współczesnego kościelnictwa, – pseudochrześcijańskiego religijnego systemu jest nieunikniona, czego dowodzą nawet najlepiej wyedukowani jego przedstawiciele.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 22, 2020 | Egzegezy, Herezja Remonstrancji, Teologia reformowana, Zgubna droga
Bracia w wierze?
„Boża wszechwiedza polega na tym, że Bóg potrafi przewidzieć każdy nasz ruch, dlatego nie jesteśmy Go w stanie niczym zaskoczyć. […] Bóg okazuje swoją wielkość przez to, że w imię miłości do swojego stworzenia postanowił, aby Jego umiłowany syn poniósł karę za grzechy wszystkich ludzi – chociaż wiedział, że wielu ludzi odrzuci Jego miłość.” – źródło
Powyższy fragment pochodzi z nauczania pana Emanuela Mentsza, a konkretnie ze zbiorów strony firmowanej nazwiskiem uwielbianego przez niektórych „kalwinistów” pana Szymona Matusiaka. Dwa zdania, dwa fałszywe twierdzenia i dwie jakżeż cenne informacje pozwalające na precyzyjną identyfikację nauki głoszonej przez Arminian:
- Pierwsza odnosi nas do jezuickiej doktryny środkowej wiedzy Boga godzącej w Bożą wszechwiedzę i suwerenność
.
- Druga zaś, oparta o pierwsze założenie, definiuje fałszywą ewangelię zbawienia z uczynków
Ponieważ Pismo zaleca, aby badać wyznawane przez siebie doktryny (2 Kor. 13:5) oraz konfrontować je z dobrze rozłożonym Słowem (2 Tym. 3:16-17), postarajmy się być bardziej szlachetni od autorów fałszywych nauk (oraz osób uznających ich za braci w wierze) i w duchu berejczyków sprawdzić, czy sprawy rzeczywiście tak się mają (Dzieje 17:11)
.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 18, 2020 | Soteriologia: nauka o zbawieniu
Bóg w centrum
2 Kor. 4:7 Mamy zaś ten skarb w naczyniach glinianych, aby wspaniałość tej mocy była z Boga, a nie z nas.
Nowy Testament nie został napisany przez elitę Egiptu. Nie został napisany przez elitę Grecji, Rzymu czy nawet Izraela. W tym czasie
- najwięksi uczeni na świecie żyli w Egipcie; pracowali w największej bibliotece starożytności w Aleksandrii.
- najwybitniejsi filozofowie byli w Atenach;
- najpotężniejsi przywódcy ludzi byli w Rzymie;
- a religijni geniusze przebywali w izraelskiej świątyni.
Ale Bóg nigdy ich nie użył! Po prostu używał glinianych garnków. Pominął Herodota, historyka; Sokratesa, filozofa; Hipokratesa, ojca medycyny; Euklidesa, matematyka; Archimedesa, ojca mechaniki; Hipparchusa, astronoma; Cycerona, mówcę; i Wergiliusza, poetę. Minął ich wszystkich. Czemu? Gliniane naczynia lepiej służyły Jego celom.
Z ludzkiego punktu widzenia (i być może we własnym umyśle) wszyscy ci wybitni ludzie byli wspaniałymi naczyniami. Ale ktoś, kto jest pod głębokim wrażeniem własnej wartości, nie zobaczy wartości w Ewangelii. Tak więc Bóg wybrał chłopów, rybaków, śmierdzących ludzi i poborców podatkowych – gliniane garnki wybrane do niesienia, głoszenia i pisania bezcennego skarbu, który nazywamy Ewangelią.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 17, 2020 | Ekumenizm
Czego dotyczy umowa?
2 Kor. 6:14 Nie wprzęgajcie się w nierówne jarzmo z niewierzącymi. Cóż bowiem wspólnego ma sprawiedliwość z niesprawiedliwością? Albo jaka jest wspólnota między światłem a ciemnością?
Zwróć uwagę, że częstym tematem, który przewija się w argumentach sygnatariuszy dokumentu jest protest, że „ten dokument nie dotyczy doktryny”. Przecież „Ewangelicy i katolicy razem” wyraźnie odrzucają wszelkie zamiary poszukiwania rozwiązania wszelkich różnic doktrynalnych (24). Wszyscy, którzy podpisali dokument, wskazują na długą listę doktrynalnych różnic dokumentu jako dowód, że żadna kluczowa doktryna nie została naruszona.
Ale niesamowita naiwność tej perspektywy jest niegodna żadnego z ludzi, którzy złożyli swoje podpisy na tym dokumencie. Daleki od ochrony ewangelicznych cech odrębności, dokument zdegradował je wszystkie do statusu nieistotnych. Poprzez wyraźne stwierdzenie, że „ewangelicy i katolicy są braćmi i siostrami w Chrystusie”, dokument sugeruje, że żadna z różnic między katolikami a ewangelikami nie obejmuje żadnych doktryn o wiecznym znaczeniu.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 16, 2020 | Eklezjologia: nauka o kościele
Niezdrowy precedens
2 Tym. 3:16-17 16. Całe Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne do nauki, do strofowania, do poprawiania, do wychowywania w sprawiedliwości; 17. Aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła w pełni przygotowany.
W pewnym systemowym zborze zrzeszonym w denominacji kładącej duży nacisk na wolność doszło do kuriozalnej sytuacji, w której kobieta, choć zidentyfikowana przez liderów jako osoba niewierząca, a przez to odmówiono jej prawa do spożywania Wieczerzy Pańskiej, zgodę tą uzyskała w drugiej społeczności lokalnej również należącej do tej samej denominacji.
Choć reprezentanci drugiego zboru zostali poinformowani o decyzji starszych pierwszego zboru, zdecydowali o dopuszczeniu tej niewiasty pomimo braku chrztu wodnego oraz braku upamiętania.
Tym sumptem z racji przynależności do tych samych, odgórnych i zarazem niebiblijnych struktur pierwotna społeczność została postawiona przed sytuacją de facto, tj decyzja drugiego zboru stała się prawnie wiążącą. Dodatkowo ów precedens złamał zasadę poszanowania lokalnego ius interpretandi czyli zespołu reguł interpretacji przepisów Nowego Testamentu, jaki obowiązywał w pierwszym zborze. Przynależność denominacyjna jedynie utrudnia rozwiązanie problemu ponieważ:
a) według denomiacji zarówno pierwszy jak i drugi zbór zadziałały zgodnie ze swoim prawem (secundum legem)
.
b) jednakże odmowa udzielenia wieczerzy przez pierwszy zbór będzie niezgodna z denominacyjnym prawem (contra legem) ze względu na zaistniały precedens
Pomijając rozważania o niezasadności istnienia ponadzborowego, denominacyjnego prawa, zwróćmy naszą uwagę do serca wiary chrześcijańskiej, czyli Pisma Świętego, aby tam odnaleźć Bożą naukę, mądrość przygotowującą pastorów do dobrego dzieła strofowania i poprawy tej stworzonej przez człowieka kabały.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 14, 2020 | Islam
Mahomet nie był Izraelitą
Muzułmanie często odwołują się do Księgi Powtórzonego Prawa jako jednego z biblijnych „dowodowych” tekstów, które prorokują o Mahomecie, zgodnie z Surą 7:157.
Sura 7:157 I tym, którzy idą za Posłańcem, Prorokiem rodzimym, którego oni znajdują wspomnianego w Torze i Ewangelii; on im nakazuje to, co jest słuszne, a zakazuje tego, co niesłuszne; i zezwala im na rzeczy dobre, a zakazuje im rzeczy brzydkich; i zdejmuje z nich brzemię i okowy, które im ciążyły. A ci, którzy w niego wierzą, podtrzymują go i pomagają mu, i idą za światłem, które zostało z nim zesłane. 0ni będą szczęśliwi,
W tym fragmencie Pan mówi Mojżeszowi o Mesjaszu czyli Jezusie Chrystusie, który z ciała pochodził z Iraela (Mat. 1:1-16; Łuk. 3:23-30):
5 Mojż. 18:18-19 Wzbudzę im proroka podobnego do ciebie spośród ich braci i włożę moje słowa w jego usta, a on powie im wszystko, co mu rozkażę.I jeśli ktoś nie będzie posłuszny moim słowom, które będzie on mówić w moim imieniu, zażądam od niego zdania sprawy.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 11, 2020 | Chrystologia: nauka o Chrystusie, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Słowem wstępu
Jan 10:15 Jak mnie zna Ojciec, i ja znam Ojca; i oddaję moje życie za (ὑπὲρ hyper – w miejsce) owce
Słowo zastępczy jest niezwykle ważne dla naszego zrozumienia zadośćuczynienia Chrystusa. Nieżyjący już szwajcarski teolog Karl Barth powiedział kiedyś, że w jego ocenie najważniejszym słowem w całym greckim Nowym Testamencie jest maleńkie słowo ὑπέρ huper. To małe słowo jest tłumaczone przez wyrażenie „w imieniu”.
Barth najwyraźniej angażował się w nieco przesadną interpretację tego stwierdzenia, ponieważ wiele słów w Nowym Testamencie jest prawdopodobnie równie ważnych lub nawet ważniejszych niż huper , ale chciał po prostu zwrócić uwagę na znaczenie tego, co jest znane w teologii jako zastępczy aspekt posługi Jezusa.
Chrystus zadośćuczynił za nasz dług, naszą wrogość wobec Boga i naszą winę. Spełnił żądanie okupu za nasze uwolnienie z niewoli grzechu.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 10, 2020 | Teologia systematyczna
1. Ze względu na swego Syna, Jezusa Chrystusa, upodobało się Bogu uczynić wszystkich usprawiedliwionych ludzi uczestnikami łaski usynowienia. Dzięki temu zostali zaliczeni do dzieci Bożych, posiadają ich swobody i przywileje. Ponadto noszą Boże imię, otrzymują ducha usynowienia i mogą śmiało przystępować do tronu łaski i wołać: „Abba, Ojcze”.
Bóg, jako Ojciec, traktuje swe dzieci z miłosierdziem, chroni je, troszczy się o nie i karci. Nigdy ich nie odrzuca. Będąc zapieczętowani na dzień odkupienia, otrzymują obietnice jako dziedziczący wieczne zbawienie.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 9, 2020 | Teologia reformowana
Kwestia teodycei
Teodycea – gałąź teologii zajmująca się problemem, jak pogodzić istnienie dobrego, miłosiernego Boga z istnieniem zła.
Jak pogodzimy koncepcję kochającego Boga z upadłym światem pełnym zła, cierpienia i katastrof? W terminologii naukowej ta kłopotliwa kwestia jest znana jako problem teodycei.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 7, 2020 | Historia chrześcijaństwa
Rzeczywistość kontra kanapowe „chrześcijaństwo”
1 Tym. 2:1-2 1. Zachęcam więc przede wszystkim, aby zanoszone były prośby, modlitwy, wstawiennictwa i dziękczynienia za wszystkich ludzi; 2. Za królów i za wszystkich sprawujących władzę,abyśmy mogli prowadzić życie ciche i spokojne, z całą pobożnością i uczciwością (σεμνότητι semontesi – godnością, powagą).
Mniej więcej w roku 64 I wieku Duch Święty natchnął Apostoła Pawła aby ten zalecił całemu Kościołowi (por. 2 Tym. 2:2) modlitwy o rządzące elity (królowie i wszyscy sprawujący władzę), które miały skutkować:
- swobodą religijnego kultu
- co umożliwić miało koncentrację na rzeczach Boskich
- a przez to wzrastaniem w świątobliwość, rozwojem duchowym
Aktywność modlitewna o przychylność ludzi niewierzących, w tym władzę, uzyskała status priorytetowy (wers 1) nie bez powodu. Już wkrótce miały bowiem rozpocząć się prześladowania tak silne, tak okrutne i tak powszechne, jakich świat nie doświadczył w całej swojej historii.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 4, 2020 | Egzegezy, Greka Koine
Odcienie gramatyki
Uwaga: artykuł nie jest przeznaczony dla osób wyznających ducha zielonoświątkowstwa, ponieważ, jak sami twierdzą, duch ten objawia zielonoświątkowcom znaczenie Słowa Bożego osobiście zatem zagłębianie się w niuanse i detale gramatyki może tę pracę zniwelować a nawet doprowadzić do nawrócenia 😉
Uważny student Słowa Bożego zwróci z pewnością uwagę na trudności w identyfikacji strony czasownika, chodzi konkretnie o rozróżnienie między stroną bierną a medialną (osoby pragnące zapoznać się z ogólną różnicą proponujemy artykuł Strona Medialna). W czasach pierwotnych (Teraźniejszym, Przyszłym i Przeszłym dokonanym) zakończenia strony medialnej są identyczne z zakończeniami strony biernej. Sztandardowym tego przykładem jest tekst Rzymian
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 3, 2020 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy
Przypomnienie
Oto ostatni z trzech wersetów omawianych w cyklu egzegezy powszechnie znanych wersetów, które są fatalnie przetłumaczone w polskich Bibliach.
Pierwszym omawianym wersetem był Hebr. 13:7 Pamiętajcie o swoich przywódcach, którzy głosili wam słowo Boże, i rozważając koniec ich życia, naśladujcie ich wiarę. ”Koniec ich życia” oznacza w tym wersecie aktualne dokonania życia; wynik/ rezultat postępowania pastorów (więcej tutaj)
Drugim z wersetów omawianych w cyklu był Kol. 3:20 Dzieci, bądźcie posłuszne rodzicom we wszystkim, to bowiem podoba się Panu. gdzie słowo ”posłuszne” odnosi się do dzieci przebywających pod nadzorem rodziców, ponieważ mieszkają w ich domu. (więcej tutaj)
A teraz czas na wyjaśnienie znaczenia ostatniego z trzech wersetów.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 2, 2020 | Ekumenizm
Biblijne ostrzeżenie
2 Kor. 6:14 Nie wprzęgajcie się w nierówne jarzmo z niewierzącymi. Cóż bowiem wspólnego ma sprawiedliwość z niesprawiedliwością? Albo jaka jest wspólnota między światłem a ciemnością?
Niedawny dokument zatytułowany „Ewangelicy i katolicy razem: misja chrześcijańska w trzecim tysiącleciu”, podpisany przez wielu wybitnych ewangelików, zniwelował szeroki rozłam doktrynalny, który oddzielał ewangelikalizm od rzymskiego katolicyzmu.
- deklaruje on jedność obu uczestniczących grup
- podkreśla ich wspólną wiarę, dopuszcza różnice doktrynalne,
- ale stwierdza, że mimo wszystko obie mają wspólną misję
Fatalnym mankamentem dokumentu jest założenie, że wspólna misja jest możliwa pomimo różnic doktrynalnych. Rzekoma wspólna misja jest w istocie zaprzeczeniem prawd cenionych wśród ewangelików. Powody podane przez ewangelicznych sygnatariuszy porozumienia są puste i nieprzekonujące. To stwierdzenie w efekcie odwraca to, co Reformacja Protestancka zalecała w odniesieniu do sola Scriptura i sola fide.
Stanowisko Reformatorów dotyczące usprawiedliwienia, które było dość biblijne, zostało ogłoszone jako anatema przez Sobór Trydencki w 1547 r. Inne istotne doktryny biblijne zostały odrzucone w oświadczeniach rzymskokatolickich, nawet tych niedawnych.
Jedność z rzymskim katolicyzmem nie jest godnym celem, jeśli oznacza poświęcenie prawdy.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | wrz 1, 2020 | Sabatarianie i legaliści
Dalsze dzieje heretyczki
Przypomnienie: młoda, wątła, schorowana i psychicznie podatna na manipulacje E.G. White padła ofiarą Williama Millera, fałszywego proroka który „prorokował” iż Chrystus powtórnie przyjdzie 22 kwietnia 1844 Gdy Jezus nie przyszedł w oznaczonym dniu, rozczarowanie zwolenników tej nauki było ogromne. Po nim nastąpiło totalne zamieszanie, a w jego efekcie podziały i przejawy najdzikszego fanatyzmu: sny i wizje, mówienie językami oraz ekstatyczne tańce, wmawianie sobie daru proroczego. E.G. White winą za to obarczyła Boga, który w jej chorym umyśle zmienił najwyraźniej zdanie zaś sama poddała się osobistym halucynacjom.
.
Pani White twierdziła, że odwiedziła niebo, gdzie Bóg osobiście pokazał jej szabat jako najważniejsze przykazanie. Halucynacje pani White z jednej strony oraz szabatariański legalizm z drugiej stają się podwalinami sekciarskiego kultu ADS. Następnie dzięki rzekomemu objawieniu pani White wprowadza rujnujący kultystów plan wyzysku finansowego zwany „Systematyczną Dobroczynnością”, przez co sekta niemal upada a imię Boga zostaje ośmieszone. Postępująca degeneracja kultu wymusza przeciwdziałania. Pojawia się nowy plan biznesowy, zaproponowany przez jednego z członków zostaje adaptowany przez panią White, która twierdzi później, iż otrzymała go na zasadzie proroctwa. Kolejne „proroctwa” uzdrawiające finanse ADS również okazują się kradzieżą pomysłów od osób trzecich.
.
E. G. White okazuje się być plagiatorką dzieł innych ludzi, przypisując je sobie samej. W tym czasie silnoręki mąż White tworzy genialny plan umiejętnie wykorzystujący halucynacje żony do budowy religijnego imperium. Do tego duetu dołącza zwodziciel Starszy Bates, kolejny szaleniec pokładający wiarę w snach i urojeniach. Pani White zaczyna produkować halucynacje spełniające życzenia męża, czasem kontrhalucynacje, gdy oparte o nie pierwotne plany nie udają się.
.
Po śmierci męża w 1881 roku, E.G. White ciężko pracowała w Europie w towarzystwie kilku mężczyzn na czołowych stanowiskach. Odwiedziła Anglię, Niemcy, Francję, Szwajcarię, Włochy i Holandię, chociaż ich praca dopiero się tam zaczynała. Jej wpływ poprzez udzielanie „boskiego” upoważnienia czy zgody na pracę, stał się motywacją do gorliwej służby. Pozostała tam przez dwa lata.
.
Po powrocie do Ameryki oddała się swej zwykłej pracy aż do roku 1891, a potem udała się do Australii, gdzie pozostała przez dziewięć lat, odwiedzając różne kolonie, zachęcając i tchnąc zapał w tamtejszych pracowników. Będąc w Australii wiele pisała. Również tam jej „boski autorytet” oddał nieocenione usługi w popieraniu licznych planów i przedsięwzięć, które realizowali przywódcy Kościoła.
.
W 1900 roku, mając już 73 lata, powróciła do Stanów Zjednoczonych, wciąż jeszcze pełna wigoru. W roku 1901 wybrała się w podróż po stanach południowych, odwiedzając miejsca, gdzie praca dopiero się zaczynała. Tamtego roku uczestniczyła w posiedzeniu Generalnej Konferencji.
(więcej…)
