utworzone przez Reformowani | sie 31, 2020 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele, Hamartiologia: nauka o grzechu
Czy pomagasz grzeszyć swojemu pastorowi?
3 Mojż. 5:1 Gdyby ktoś zgrzeszył przez to, że usłyszał przekleństwo (אָלָ֔ה alah) i był tego świadkiem lub widział czy dowiedział się o tym, a tego nie oznajmił, będzie obciążony nieprawością;
Tekst Mojżesza bardzo wyraźnie ostrzega aby nie popełniać grzechów, przy jednoczesnym przeniesieniu środka ciężkości na te dużego kalibru, do których z pewnością zaliczają się opisywane przez hebrajskie słowo אָלָ֔ה alah
Grzechy te traktowane są na równi z kłamstwem, zabójstwem, kradzieżą, cudzołóstwem, czyli mowa o kategorii rzeczy przez Boga szczególnie znienawidzonych oraz w czasie Starego Przymierza bezwzględnie karanych śmiercią. Jest to szczególnie istotny fragment w ujęciu eklezjalnym, ponieważ o ile grzech osobisty rujnuje człowieka, to grzechy pastorów rujnują zbory oraz całe chrześcijaństwo.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 28, 2020 | Teologia systematyczna
Przypisana sprawiedliwość
1. Bóg ochotnie usprawiedliwia ludzi, których faktycznie powołuje. Czyni to nie przez udzielenie im sprawiedliwości, lecz przebaczając im grzechy oraz uznając ich i przyjmując jako sprawiedliwych. Czyni to jedynie ze względu na Chrystusa, a nie z powodu jakiejkolwiek rzeczy dokonanej w nich lub przez nich.
Ta sprawiedliwość, która jest im przypisana, tzn. uznana na ich korzyść, nie wynika z ich wiary, ani aktu uwierzenia, ani jakiegoś posłuszeństwa zwiastowanej Ewangelią, lecz wynika jedynie z posłuszeństwa Chrystusa. Posłuszeństwo Chrystusa ma dwa aspekty, z jednej strony jest to aktywne posłuszeństwo okazane całemu Bożemu Prawu, a z drugiej bierne posłuszeństwo okazane w Jego śmierci. Ci, którzy zostają usprawiedliwieni, przyjmują i opierają się przez wiarę na sprawiedliwości Chrystusa; a wiara,którą mają, nie jest z nich, lecz jest darem Bożym.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 26, 2020 | Chrześcijańska moralność, Reformowany światopogląd
Atak homoseksualistów na chrześcijańskie wartości
3 Mojż. 18:22 Nie będziesz obcował z mężczyzną jak z kobietą. Jest to obrzydliwość
Minneapolis – Czy zapomnieliśmy już o Kim Davies? „To pokazuje jak szybko tematy wypadają z cyklu wiadomości i lądują na zakurzonej kupce widocznej jedynie w naszym wstecznym lusterku.” – powiedział teolog Don Carson. „Raptem sześć miesięcy temu cały nasz naród wrzał od rozmów o 'kobiecie z Kentucky’”.
Ta „kobieta z Kentucky” nazywała się Davies i miała 50 lat. Może pamiętacie, że była państwową urzędniczką w hrabstwie Rowan. Według Carsona, jej historia jest warta wygrzebania z zakurzonej kupki starych wiadomości i ponownego rozważenia. Stwarza ona doskonałą możliwość dla wierzących, by przemyśleć skomplikowane problemy związane z chrześcijańską wiarą w upadającej kulturze.
Oto małe przypomnienie
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 25, 2020 | Charyzmania
Biblijne ostrzeżenie
5 Mojż. 13:1-3 1. Jeśli powstanie pośród was prorok albo ktoś, kto ma sny, i ukaże ci znak lub cud; 2. I stanie się ten znak albo cud, o którym ci oznajmił, i powie: Pójdźmy za innymi bogami, których ty nie znasz, i służmy im; 3. Nie usłuchasz słów tego proroka ani tego, który ma sny, gdyż PAN, wasz Bóg, doświadcza was, aby poznać, czy miłujecie PANA, swego Boga, z całego swego serca i całą swoją duszą.
Powyższy tekst to wysoce skuteczne narzędzie umożliwiające odróżnienie Bożego dzieła od tego, co fałszywe.
- Źródłem próby jest Bóg, mowa o dopuście
- Agentem jest człowiek podający się za wierzącego (wniosek ten oparty jest o implikację zawartą w wersie 5 wskazujący na podległość podmiotu pod jurysdykcję społeczności, w której działa, tu kara śmierci dla fałszywego proroka)
- Środkiem będą wizje i sny
- Zwodziciel do pewnego stopnia będzie przepowiadał rzeczy (hebr. אוֹת oth, czyli znaki imitujące działania prawdziwych proroków, por. 1 Sam. 10:2-7; 1 Król. 13:3), które rzczywiście wydarzą się w przyszłości
- Mając na uwadze teksty Izaj. 44:26; Jer. 28:9 oraz Ezech. 12:25 nie będzie to doskonałe i wypełnienie wszystkich słów proroka (Boże proroctwa wypełniają się co do najmniejszego szczegółu i w całości)
- Testowi podlega wiara słuchacza (ci, którzy należą do Boga nie będą posłuszni ani prorokowi ani wizji)
- Niezbawieni odwrotnie: będą posłuszni fałszywej wizji i prorokowi
Bóg celowo dopuszcza działanie fałszywych proroków z jednoczesnym częściowym wypełnieniem się fałszywych przepowiedni po to, aby dokonać testu na tych, którzy twierdzą, że należą do ludu Bożego i odseparować plewy od ziarna (Mat. 3:12; 13:25-29).
Poddajmy Bożemu testowi „proroctwo” staruszki z norweskiej miejscowości Valdres
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 21, 2020 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy
O posłuszeństwie
Oto drugi z trzech wersetów omawianych w cyklu egzegezy powszechnie znanych wersetów, które są fatalnie przetłumaczone w polskich Bibliach. Pierwszym omawianym wersetem był;
Hebr. 13:7 Pamiętajcie o swoich przywódcach, którzy głosili wam słowo Boże, i rozważając koniec ich życia, naśladujcie ich wiarę.
„Koniec ich życia” oznacza w tym wersecie ”dokonania trwającego właśnie życia, jego wyniki i rezultaty„
Powszechna ignorancja płynąca zza pulpitów nie daje wielu powodów, aby warto było wspominać pojawiających się tam głosicieli, jako przykład życia godnego naśladowania. W pozytywnym sensie warto zauważyć fakt związku ”ognia i dymu’’. Ci, którzy często nie potrafią wykazać swoim postępowaniem atrybutów nauczyciela Słowa (wg 1 Tym. 3), nie potrafią również tego Słowa odpowiednio wyłożyć.
Taka zbieżność powinna być zachętą do osobistego studiowania Słowa Bożego z pominięciem pośredników. Poprzedni artykuł powinien być lekcją, abyśmy potrafi podejść do Biblii i umieć samemu znaleźć odpowiedzi na nurtujące nas pytania, oraz w miarę potrzeby pomóc innym, zamiast czekać na ”splot okoliczności’’ i na ”prorocze kazanie”.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 20, 2020 | Egzegezy, Sabatarianie i legaliści, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Teza zakonolubnych
Legalizm polega na próbie wypełnienia doskonałego Bożego Prawa w celu osiągnięcia zbawienia. Jest to forma fałszywego kultu Boga oparta o założenie iż Boża świętość, do której zostali wezwani chrześcijanie (1 Piotra 1:15-16) może być tu na ziemi osiągnięta na dwa sposoby
a) przez doskonałe wypełnienie nakazów Prawa
b) przez wypełneinie ludzkich nakazów (obniżenie Bożego standardu)
Są rzeczywiście na świecie ludzie, skupieni najczęściej w rozmaitych pseudo-judaistycznych ugrupowaniach, często o charakterze zielonoświąkowym. Opierają oni swoją wiarę między innymi na wyrwanym z kontekstu wersie:
Rzym. 2:13 Gdyż nie słuchacze prawa są sprawiedliwi przed Bogiem, ale ci, którzy wypełniają prawo, będą usprawiedliwieni
Proste czytanie tak przedstawionego fragmentu sugeruje odbiorcy iż usprawiedliwienie w Bożych oczach osiągają ci, którzy wypełniają Prawo. I nie chodzi tu o przypisaną sprawiedliwość Chrystusa, który faktycznie to Prawo wypełnił (Mat. 3:15; 5:17; 9:14; Rzym. 8:3; 1 Piotra 2:22), lecz o ich osobistą sprawiedliwość, jaką przez szereg zabiegów i wysiłków zdołali posiąść.
Nauka powyższa jest niebiblijna i prowadzi na zatracenie. W artykule wykazany zostanie błąd oraz przedstawiona nauka o roli Prawa, szczególnie jego moralnego aspektu, tak za Starego jak i Nowego Przymierza.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 18, 2020 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy
Obsesja Ateisty
2 Tym. 3:16-17 Całe Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne do nauki, do strofowania, do poprawiania, do wychowywania w sprawiedliwości; Aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła w pełni przygotowany.
Kiedy pojawia się problem ze zrozumieniem Słowa Bożego dla wierzącego jest to impuls do głębszego szukania. Człowiek wierzący zakłada, że problem jest po jego stronie, a rozwiązanie tego problemu jest Wolą Boga. Natomiast dla niewierzącego każdy ”znak” jest dowodem potwierdzającym słuszność jego niewiary (wiary ze znakiem odwrotności, jak np. w Efez. 2:2 gdzie greckie ἀπείθεια apeitheia oznacza rozmyślną niewiarę).
Często niewierzący, a zwłaszcza wojujący Ateiści szukają sposobu do podważenia wiarygodności Biblii, albo do podważenia moralności Boga. Jest to mocny dowód pośredni, iż Ateiści zakładają istnienie Boga Biblii, ale obsesyjnie poszukują dowodów na brak Jego istnienia. Nikt bowiem normalny nie poświęca swojego czasu, aby udowodnić innym złych cech fikcyjnych postaci takich jak Myszka Miki czy Kaczor Donald.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 17, 2020 | Eklezjologia: nauka o kościele
Kościół a liderzy
Czwarta księga Instytutów Religii Chrześcijańskiej Jana Kalwina to klasyczne dzieło eklezjologii. Ta księga jest najdłuższą częścią Instytutów, ukazuje ona głębokie zainteresowanie i miłość Kalwina do Kościoła. Wśród wielu zbawiennych cech tej książki jest pełnowymiarowa ekspozycja tych przywódców kościelnych, których Kalwin nazywał „doktorami i ministrami” Kościoła. Kalwin podejmuje w niej tak istotne pytania, jak:
- Dlaczego potrzebny jest urząd kościelny?
- Jakie funkcje pełnią wyświęceni mężczyźni?
- W jaki sposób urząd duszpasterski odnosi się do przewodnictwa Chrystusa nad Kościołem i do kapłaństwa wszystkich wierzących?
Chociaż nie będziemy tutaj analizować całej teologii posługi Kalwina, istnieje kilka interesujących aspektów jego rozumienia przesłanek posługi, które zasługują na uważną uwagę.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 14, 2020 | Egzegezy, Herezja Remonstrancji, Teologia reformowana
Pretekst Remonstrantów
Tyt. 2:11 Objawiła się bowiem łaska Boga, niosąca zbawienie wszystkim ludziom
Jakżeż prostym narzędziem zdaje się być powyższy fragment w rękach pozbawionych Ducha Świętego spadkobierców nauk Jakuba Arminiusza, którzy z radością cytują go w oderwaniu od kontekstu, twierdząc przy tym stanowczo, że Chrystus zbawił na krzyżu wszystkich ludzi bez wyjątku (w tym oczywiście Judasza, Antychrysta i miliardy idące na wieczne zatracenie do piekła).
Czy rzeczywiście czytamy tutaj o zbawieniu, które objęło swoim zakresem wszystkich ludzi na całym świecie przez wszystkie czasy? Nawet prosta egzegeza oparta o zasady hermeneutyki przeczy tej karkołomnej herezji. Zagłębijmy się zatem w Słowo Boże.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 13, 2020 | Pneumatologia: nauka o Duchu Świętym
Znieważony Duch chwały
1 Piotra 4:14 Duch chwały, Duch Boży spoczywa na was, który przez nich jest bluźniony, ale przez was jest uwielbiony.
Duch Święty, nasz Bóg Wszechmocny i Stworzyciel, Trzecia Osoba Trójjedynego Boga dziś przez odszczepieńców i fanatyków jest deptany w sposób jaki w historii Kościoła nie ma precedensu. Bluźnią Mu antytrynitarze i zielonoświąkowcy uznając za moc Boga.
Ci pierwsi jako instrumentalną siłę, ci ostatni jako byt podległy żądaniom odpowiednio zmotywowanego człowieka. Jedni uważają, że Duch Święty to zogniskowana Boża wola posiadająca siłę sprawczą, drudzy poprzez swoje ohydne neo-pogańskie rytuały samowzmocnienia czynią z Niego utylitarne narzędzie spełniania zachcianek zdeprawowanego umysłu.Wszystko to brednie a my głosimy:
O jakże piękny i wspaniały w swej Boskiej istocie jest Duch Święty!
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 12, 2020 | Charyzmania, Egzegezy, Eklezjologia: nauka o kościele
Cztery atrybuty Kościoła Chrystusa
Efez. 2:20 Zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Jezus Chrystus
Od czasów Soboru w Konstantynopolu (381 r n.e), kościół chrześcijański wyznaje w swoim credo, że posiada cztery atrybuty prawdziwości (autentyczności). Jest
- jeden,
- święty,
- powszechny
- i apostolski
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 11, 2020 | Teologia historyczna
Boże wezwanie do apologetyki
Judy 1:3 Umiłowani, podejmując usilne starania, aby pisać wam o wspólnym zbawieniu, uznałem za konieczne napisać do was i zachęcić do walki o wiarę raz przekazaną świętym.
.
Gal. 2:5 Nie ustąpiliśmy im ani na chwilę i nie poddaliśmy się, aby pozostała wśród was prawda ewangelii
Pismo wzywa biskupów do doktrynalnej czujności (1 Tym. 3:2; Obj. 3:2) nie bez powodu. Zdrowa doktryna została zaatakowana na wielu frontach, gdzie dwa z nich wyraźnie się odznaczają na tle pozostałych. Mowa tutaj o legalizmie judaizatorów i mającym swe korzenie w mistycyzmie wschodnich religii gnostycyzmie. Nieraz współdziałały one ramię ramię w celu zniszczenia prawdy, czego świadectwem jest List do Kolosan (por. Kol. 1:15-19; 2:2-3; 2:8-11; 2:15-23).
“Wiele herezji pierwszego i drugiego wieku było jak majaczenia szaleńców idących bez określonego standardu czy to naturalnego czy ponadnaturalnego, czy to rozsądku czy Pisma, szaleńców, którzy całkowiecie skupili się na ich fantazjach tworzących ich systemy wierzeń”. – William Cunningham, Historyczna Teologia
Według Teodoreta z Cyru przysłowiowa „puszka pandory” doktrynalnego szaleństwa została otworzona przez opisanego w Słowie Szymona Maga (Dzieje 8:9-23) to od niego czerpali garściami Meander, Satornil, Bazylides, Izydor, Karpokratejczycy, Epifanejczycy, Prodikos, Walentyn, Sekundus, Askodruci, Archontyci, Kolobrasjowie, Barbelioci, Setianie, Kainici, Antytakci, Peratowie, Monoimos, Hermogenes, Wodofiarnicy, Sewer, Bardesanos, Harmoniusz, Florian, Blastos, Cerdon, Marcjon, Apelles, Manes, Ebion, Ceryn, Atnymon i wielu, wielu innych odszczepieńców. Wiele współczesnych herezji (arminianizm, zielonoświątkowstwo, katolicyzm, adwentyzm, szabatarianizm, itd.) ma swoje korzenie właśnie w legalizmie i mistycyzmie.
Jak zawsze do walki o prawdę raz przekazaną świętym Pan Bóg wysłał i usposobił zacnych apologetów, dziś poznamy dwóch kolejnych.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 10, 2020 | Teologia reformowana
Dobroć i srogość Boga
Rzym. 9:21-22 21. Czy garncarz nie ma władzy nad gliną, żeby z tej samej bryły zrobić jedno naczynie do użytku zaszczytnego, a drugie do niezaszczytnego? 22. A cóż, jeśli Bóg, chcąc okazać gniew i dać poznać swoją moc, znosił w wielkiej cierpliwości naczynia gniewu przygotowane na zniszczenie;
Bóg przed stworzeniem świata dokonał całkowitej i absolutnej jego determinacji w taki sposób, że żaden atom nie poruszy się bez Jego woli (Kazn. 11:5; Hebr. 1:3; 10-12; 1 Kor. 10:26; Psalm 96:10; 99:1; 135:6; 2 Kronik 20:6), stworzenie wykona całkowicie i w pełni to, co zostało przez Boga zaplanowane aby się wydarzyło (Hiob 14:5; Jer. 1:12; 27:5; Dzieje 4:28), gdzie żaden człowiek nie kieruje swoimi krokami (Przysłów 16:9; 20:24; Jer. 10:23).
Bóg jest suwerenny do tego stopnia, że ani ludzie ani aniołowie ani demony ze swoim królem szatanem na czele nie mogą uczynić absolutnie nic, czego nie życzyłby sobie Bóg (Izaj. 45:7; 1 Sam. 2:6-8; 2 Sam 24:1 (słowa szatan nie ma w oryginale); 1 Kronik 21:1; 1 Król. 22:20-23; 1 Sam. 16:14-16). Nic nie dzieje się przypadkowo, nie ma na świecie wydarzeń losowych (Przysłów 16:33; Psalm 139:16) nie ma też mowy o szczęściu czy nieszczęściu rozumianym jako przypadku (Izaj. 14:24; 45:7; Amos 3:6).
Cała rzeczywistość została przez Boga zdeterminowana i spełnia Jego wolę. Bóg również, sam nie będąc autorem grzechu, przeznaczył konkretnych ludzi na zatracenie.
Przyp. 16:4 PAN uczynił wszystko dla samego siebie, nawet niegodziwego na dzień zła.
Bóg nie tylko jest miłością, co za wszelką cenę starają się uwypuklić grzeszni ludzie tworząc tym samym wizerunek Stwórcy jako wyłącznie miłującego. Pan jest także srogim i bezwzględnym sędzią tych, których suwerennie przeznaczył i przygotował na zniszczenie (Łuk. 4:34; 1 Jana 3:8; Mat. 10:28). Nie uczynił tak dla swojej przyjemności, przyjemność Bogu sprawia upamiętanie z grzechu (Ezech. 18:23). Bóg uczynił to dla okazania swej świętej i bezwględnej sprawiedliwości. Spójrz więc na dobroć i srogość Boga (Rzym. 11:22).
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 7, 2020 | Teologia systematyczna
Boże nieodparte dzieło
1. W czasie wyznaczonym przez Boga i zgodnym z Jego upodobaniem, ci,których Bóg przeznaczył do życia, są skutecznie wywołani przez Słowo i Ducha ze stanu śmierci, w którym są z natury, do łaski i zbawienia danego przez Jezusa Chrystusa. Ich umysły zostają duchowo oświecone i jako ci, którzy są zbawieni, zaczynają rozumieć sprawy Boże. Bóg odbiera im wtedy serca kamienne i daje serca mięsiste.
Odnawia ich wolę i przez swoją wszechmoc sprawia, że szukają i dążą do tego, co jest dobre, równocześnie skutecznie przyciągając ich do Jezusa Chrystusa. Do tych wszystkich zmian garną się ochotnie, ponieważ przez Bożą łaskę otrzymują do tego chęci.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 5, 2020 | Chrześcijańska moralność
Wyjechani
Hebr. 11:12-14 Dlatego z jednego człowieka, i to obumarłego, zrodziło się potomstwo tak liczne, jak gwiazdy niebieskie i jak niezliczony piasek na brzegu morza. Wszyscy oni umarli w wierze, nie otrzymawszy spełnienia obietnic, ale z daleka je ujrzeli, cieszyli się nimi i witali je, i wyznawali, że są obcymi i pielgrzymami na ziemi. Ci bowiem, którzy tak mówią, wyraźnie okazują, że szukają ojczyzny.
Kiedy miałem 15 lat wyjechałem ”na wakacje” do dziadków (wioska w okolicach Jarocina). Po tygodniu znajomy moich rodziców przywiózł mi walizkę oraz dwa kartony; czyli wszystko co wtedy posiadałem. Auto odjechało, a ja spojrzałem na pakunki stojące przy drodze poczułem się strasznie samotny i słaby. Nie miałem już domu, a miejsce w którym byłem nie był moim domem i nigdy się nim nie stał…
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 4, 2020 | Historia chrześcijaństwa
Raport mniejszości
Czasami twierdzi się, że Reformatorzy nie mieli prawa wzywać do reformy kościoła rzymskiego (jest to aluzja do artykułu rzymkich katolików dostępnego tutaj). W jaki sposób niewielka mniejszość może podważyć autorytet ustalonej większości? Oczywiście, jest wiele niuansów i meandrów, które prowadzą w dół, gdy wchodzi się w tę dyskusję, np.
– jakie reformatorzy mieli cuda, by udowodnić swoje wysiłki reformatorskie?
.
– kto kogo opuścił?
.
– czy Reformatorzy odeszli, czy raczej zostali wydaleni?
Chciałbym ominąć na chwilę te tematy i zastosować to, co określę jako zasadę konsekwencji.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 3, 2020 | Eklezjologia: nauka o kościele, Prima Scriptura
Wezwanie
Efez. 4:11-13 11. I on ustanowił jednych apostołami, drugich prorokami, innych ewangelistami, a jeszcze innych pasterzami i nauczycielami; 12. Dla przysposobienia świętych, dla dzieła posługiwania, dla budowania ciała Chrystusa; 13. Aż dojdziemy wszyscy do jedności wiary i poznania Syna Bożego, do człowieka doskonałego, do miary dojrzałości pełni Chrystusa;
Poprzez ustanowienie ostatecznego celu jedności wiary i poznania Chrystusa Pismo Święte wzywa każdego wierzącego do prawidłowego rozeznawania Słowa, jest to obowiązek, a nie opcja. Ponieważ jednak nie każdy członek Kościoła został obdarowany przez Ducha w identycznym stopniu jeśli o zdolności rozumowania chodzi (por. 1 Kor. 12:7-8) szczególnie ważną jest rola pasterza-nauczyciela, osoby odpowiedzialnej za duchowy wzrost wierzących oparty o właściwie zinterpretowane Słowo (2 Tym. 2:15).
Bardzo istotnym zabezpieczeniem czystości doktryny jest pluralizm równorzędnych starszych (zwanych biskupami, pastorami czy też prezbiterami, por. Dzieje 20:28; 1 Piotra 5:1-2) w każdym lokalnym kościele instytucjonalnym (por. Dzieje 14:23; 21:18; 1 Tym. 5:17; Tyt. 1:5; Jakuba 5:14).
A co, gdy główny kaznodzieja lokalnego kościoła zdobędzie tak wielki autorytet, że żaden inny nauczyciel należący do tej samej wspólnoty nie będzie chętny kwestionować jego nauczania? Co jeśli nauczyciel jest tak dobry, że zdobęcie międzynarodową sławę i dołączy do „elity” teologów swojego pokolenia?
Czy to oznacza, że zwykli wierzący mają ślepo wierzyć w to, co jest głoszone zza kazalnicy? Historia Kościoła wskazuje na taki właśnie nadmierny wzrost autorytetu jako główną przyczynę upadku chrześcijaństwa.
(więcej…)
