Spurgeon swoje doświadczenia nazywa wrażeniami, a nie proroctwami. Gdybyśmy po prostu mieli usunąć Spurgeona z drogi i uznać doktrynę cesacjonizmu, to gdzie w Piśmie Świętym znaleźlibyśmy te wrażenia, których doświadczał Spurgeon? Czyżby osobista definicja Spurgeona była pozabiblijna?”
Nie ma wątpliwości, że spośród wszystkich doktryn Kalwninizmu tak zwane Limitowane Odkupienie jest najbardziej niezrozumianą i kontrowersyjną. Niestety wielu interpretuje ją jako wskazanie na zbawienie ograniczone samo w sobie, czego skutkiem jest niewielu zbawionych. Charles H. Spurgeon z pewnością tak nie myślał, co wykaże jego poniższe kazanie.
Istnieje pogląd, jakoby zaraz po śmierci Apostołów Kościół Chrystusa Pana stoczył się w otchłań herezji aby ostatecznie, w krótkim czasie ukonstytuował się twór zwany Rzymskim katolicyzmem. Okazuje się jednka, że proces upadku nominalnego chrześcijaństwa nie był natychmiastowy i trwał całe wieki a prawdziwi chrześcijanie, choć w mniejszości, zawsze istnieli obok odszczepieńców. Sobór Nicejski, któremu patronował cesarz Konstantyn Wielki nie dał początku rzymskiemu katolicyzmowi.
Marek 3:5 Wtedy spojrzał po nich z gniewem i zasmucony zatwardziałością ich serca, powiedział do tego człowieka: Wyciągnij rękę! Wyciągnął, a jego ręka znowu stała się zdrowa jak i druga.
.
Efez. 4:26-27 26 Gniewajcie się, lecz nie grzeszcie; niech nad waszym gniewem nie zachodzi słońce. 27 Nie dawajcie miejsca diabłu.
To, czy gniew jest grzechem, zależy od tego, jak się go używa. Możliwe, że jesteś zły, ale nie popełniłeś przez to grzechu. Na przykład, Bóg jest nie tylko zły z powodu grzechu ale jest sprawiedliwie rozgniewany na każdego przeznaczonego na potępienie grzesznika każdego dnia
Psalm 5:5 Głupcy nie ostoją się przed twymi oczyma. Nienawidzisz wszystkich czyniących nieprawość.
.
Przyp. 6:16-19 16 Jest sześć rzeczy, których nienawidzi PAN, siedem budzi w nim odrazę: 17 Wyniosłe oczy, kłamliwy język i ręce, które przelewają krew niewinną; 18 Serce, które knuje złe myśli; nogi, które spiesznie biegną do zła; 19 Fałszywy świadek, który mówi kłamstwa, i ten, który sieje niezgodę między braćmi.
.
Psalm 139:19 Zgładzisz, Boże, niegodziwego
.
Psalm 7:11 Bóg jest sędzią sprawiedliwym, Bóg codziennie gniewa się na bezbożnego.
.
Psalm 5:4-5 4 Ty bowiem nie jesteś Bogiem, który miłuje nieprawość, zły z tobą nie zamieszka. 5 Głupcy nie ostoją się przed twymi oczyma. Nienawidzisz wszystkich czyniących nieprawość.
.
Przyp. 15:9 Droga niegodziwego wzbudza odrazę w PANU, a miłuje on tego, kto podąża za sprawiedliwością
.
Izaj 63:3 Ja sam tłoczyłem do kadzi, bo spośród ludów żadnego nie było ze mną; a tłoczyłem ich w gniewie i deptałem ich w zapalczywości tak, że ich sok pryskał na moją szatę i całe moje odzienie zbryzgałem.
.
Psalm 26:5 Nienawidzę zgromadzenia złoczyńców i z niegodziwymi nie usiądę.
.
Psalm 11:5 PAN doświadcza sprawiedliwego, ale jego dusza nienawidzi niegodziwego i tego, kto kocha bezprawie.
.
Łuk. 19:27 Lecz tych moich nieprzyjaciół, którzy nie chcieli, abym nad nimi panował, przyprowadźcie tu i zabijcie na moich oczach.
Dlaczego wybrani spełniają dobre uczynki? Jeśli są oni zbawieni, zmierzają w kierunku nieba i nie muszą się niczym martwić, dlaczego więc mieliby spełniać dobre uczynki? Zdaję sobie sprawę, że twoja odpowiedź może różnić się od mojej, ale czy naprawdę spełniają je oni, aby dostąpić zbawienia?
1 Kor. 1:19-21 19 Bo jest napisane: Wytracę mądrość mądrych, a rozum rozumnych obrócę wniwecz. 20 Gdzie jest mądry? Gdzie uczony w Piśmie? Gdzie badacz tego świata? Czyż Bóg nie obrócił w głupstwo mądrości tego świata? 21 Skoro bowiem w mądrości Bożej świat nie poznał Boga przez mądrość, upodobało się Bogu przez głupstwo głoszenia zbawić tych, którzy wierzą.
Istnieje pewna grupa ludzi „uczonych w Piśmie”, którzy wszelkie swoje wysiłki kierują na obalenie wiarygodności Biblii. Wszechwiedzący Bóg dopuszcza aby owi ludzie działali do pewnego czasu z kilku powodów. Jednym z nich jest odseparowanie pseudochrześcijan od Kościoła (to ci, którzy twierdzili że wierzą jednak nie posiadali wiary będącej Bożym darem, nieutracalnej i niewzruszonej). Drugim jest wyzwanie rzucone apologetom chrześcijańskim, aby ci tym bardziej zgłębiali prawdę cudownego natchnienia oraz zachowania Słowa, prezentując rezultaty swojej pracy jako potwierdzenie słuszności wiary raz przekazanej świętym.
Niewierzący sceptycy podważają wiarygodność Słowa Bożego atakując z różnych stron. Kilka zarzutów jakie stawiane są natchnieniu Pisma wymaga szczególnej atencji i rozważenia, ponieważ noszą one pozory mądrości, jednakże przez Boga obracanej w głupstwo. Fakty zawsze świadczyły, świadczą i będą świadczyć na korzyść Biblii.
To prawda, że nawet powierzchowne przeczytanie Ewangelii Mateusza, Marka i Łukasza ujawnia wiele podobieństw między nimi. Wystarczy na przykład porównać
Mat. 9:2-8 2 A oto przynieśli mu sparaliżowanego, leżącego na posłaniu. Jezus, widząc ich wiarę, powiedział do sparaliżowanego: Ufaj, synu! Twoje grzechy są ci przebaczone. 3 A niektórzy z uczonych w Piśmie pomyśleli sobie: On bluźni. 4 Lecz Jezus, znając ich myśli, powiedział: Dlaczego myślicie złe rzeczy w swoich sercach? 5 Cóż bowiem jest łatwiej powiedzieć: Przebaczone są twoje grzechy, czy powiedzieć: Wstań i chodź? 6 Ale abyście wiedzieli, że Syn Człowieczy ma na ziemi moc przebaczać grzechy – wtedy powiedział do sparaliżowanego: Wstań, weź swoje posłanie i idź do domu. 7 A on wstał i poszedł do swego domu. 8 Kiedy tłumy to ujrzały, dziwiły się i chwaliły Boga, który dał ludziom taką moc.
.
Marek 2:3-12 3 Wtedy przyszli do niego, niosąc sparaliżowanego, a niosło go czterech ludzi. 4 A gdy nie mogli do niego podejść z powodu tłumu, odkryli dach nad miejscem, gdzie był Jezus, wyłamali go i spuścili na dół posłanie, na którym leżał sparaliżowany. 5 A Jezus, widząc ich wiarę, powiedział do sparaliżowanego: Synu, twoje grzechy są ci przebaczone. 6 A byli tam niektórzy z uczonych w Piśmie, siedząc i myśląc w swoich sercach: 7 Czemu on mówi takie bluźnierstwa? Któż może przebaczać grzechy oprócz samego Boga? 8 A zaraz Jezus, poznawszy w swym duchu, że tak myśleli, powiedział do nich: Czemuż tak myślicie w swoich sercach? 9 Cóż jest łatwiej – powiedzieć sparaliżowanemu: Przebaczone są ci grzechy, czy powiedzieć: Wstań, weź swoje posłanie i chodź? 10 Ale żebyście wiedzieli, że Syn Człowieczy ma na ziemi moc przebaczać grzechy – powiedział do sparaliżowanego: 11 Mówię ci: Wstań, weź swoje posłanie i idź do domu. 12 A on natychmiast wstał, wziął swoje posłanie i wyszedł na oczach wszystkich, tak że wszyscy byli zdumieni i chwalili Boga, mówiąc: Nigdy nie widzieliśmy czegoś takiego.
.
Łuk. 5:18-26 18 A oto jacyś mężczyźni nieśli na posłaniu sparaliżowanego. Szukali sposobu, jak go wnieść i położyć przed nim. 19 Gdy jednak z powodu tłumu nie znaleźli drogi, którą by go mogli wnieść, weszli na dach i przez dachówkę spuścili go z posłaniem w sam środek, przed Jezusa. 20 On, widząc ich wiarę, powiedział mu: Człowieku, przebaczone ci są twoje grzechy. 21 Wtedy uczeni w Piśmie i faryzeusze zaczęli się zastanawiać i mówić: Kim jest ten, który mówi bluźnierstwa? Któż może przebaczać grzechy oprócz samego Boga? 22 Ale Jezus, poznawszy ich myśli, odpowiedział im: Co myślicie w waszych sercach? 23 Cóż jest łatwiej powiedzieć: Przebaczone ci są twoje grzechy, czy powiedzieć: Wstań i chodź? 24 Lecz abyście wiedzieli, że Syn Człowieczy ma na ziemi moc przebaczać grzechy – powiedział do sparaliżowanego: Mówię ci: Wstań, weź swoje posłanie i idź do domu. 25 A on natychmiast wstał na ich oczach, wziął to, na czym leżał, i poszedł do domu, wielbiąc Boga. 26 Wtedy wszyscy się zdumieli, chwalili Boga i pełni lęku mówili: Widzieliśmy dziś dziwne rzeczy.
Jednak istnieją również znaczące różnice w tym, jak każdy z autorów spogląda na sprawę życia, służby oraz nauczania Jezusa. Pytanie o to, jak wyjaśnić te podobieństwa i różnice, jest znane jako „problem synoptyczny” (syn oznacza „razem”, optic oznacza „widzieć”).
Większość osób wierzy, że tylko niewielu będzie zbawionych. Wiara ta jest oparta w zasadzie o 2 fragmenty Pisma.
Mat. 7:13-14 13 Wchodźcie przez ciasną bramę. Szeroka bowiem jest brama i przestronna droga, która prowadzi na zatracenie, a wielu jest takich, którzy przez nią wchodzą. 14 Ciasna bowiem jest brama i wąska droga, która prowadzi do życia, a mało jest takich, którzy ją znajdują.
.
Mat. 22:14 Wielu jest bowiem wezwanych, lecz mało wybranych.
Czy rzeczywiście w niebie znajdzie się niewielka garstka, podczas gdy jezioro ogniste będzie okupowane przez niezliczone rzesze potępieńców?
1 Tes. 5:9 Gdyż Bóg nie przeznaczył nas na gniew, lecz abyśmy otrzymali zbawienie przez naszego Pana Jezusa Chrystusa;
Po nabożeństwie i mojej usłudze, usłyszałem m. in. od jednego Brata: „…z tym «nieutraceniem zbawienia», to trzeba ostrożnie …”. Zabrzmiało to trochę jak zarzut. Następnie dowiedziałem się, że taka nauka, to nic innego jak – „ewangelia sukcesu”. Zarzucono mi coś, czego jestem od jakiegoś czasu – śmiertelnym wrogiem. Cały tydzień (do dnia publikacji tych refleksji) – rozważałem to w swoim sercu przed Panem, jako moje doświadczenie. I tym, pragnę się jeszcze podzielić.
Niektórzy sugerowali, że śmierć Chrystusa osiągnęła odkupienie wystarczające dla wszystkich ludzi, jeśli tylko by uwierzyli. Korzystają z tego jednak tylko nieliczni, bo tylko nieliczni wierzą. Mówią oni: Chrystus osiągnął zbawienie, które wystarcza dla wszystkich, ale w rzeczywistości tylko niektórzy będą zbawieni.
Oczywiście zapłacenie ceny za wykup niewolnika nie oznacza jeszcze jego rzeczywistego uwolnienia. Nabycie zbawienia i jego udzielenie nie jest dokładnie tym samym. Ale musimy tu dobrze zrozumieć kilka rzeczy:
„Jeśli mój ojciec okazałby się heretykiem, sam bym nazbierał drewna, aby go spalić.”
Te słowa wypowiedział kardynał Carafa w 1542 roku. Tenże kardynał 14 lipca 1555 roku został papieżem Pawłem IV i w pierwszej bulli, którą wydał, “Cum nimis absurdum,” nakazał tworzenie gett żydowskich, nakazał także Żydom nosić upokarzające ich znaki rozpoznawcze. Pierwsze getto zostało utworzone w Rzymie i istniało tam przez ponad 300 lat.
Mimo tego współczesni papiści dowodzą, ze Hitler czerpał z Lutra, choć w rzeczywistości miał do dyspozycji katolickie wzorce.
Termin „spiracja” oznacza tchnąć i został wprowadzony przez Kościół łaciński dla określenia sposobu procesji Ducha Święteg, kiedy nasz Pan przekazał Ducha Świętego swoim uczniom, Jan 20:22 tchnął na nich i powiedział: Weźcie Ducha Świętego.
W dalszej części artykułu zostaną przedstawione argumenty o spiracji Ducha Świętego tak od Ojca jak i od Syna. Tym samym potwierdzone zostaną
Doktryna rzeczywistej obecności jest prawdopodobnie najważniejszą doktryną dla dzisiejszych katolików, ponieważ jest jądrem katolickiej mszy. Doktryna podkreśla, że eucharystyczne elementy chleba i wina stają się uwielbionym ciałem i krwią Chrystusa, gdy tylko zostaną pobłogosławione przez kapłana. Doktryna dalej twierdzi, że substancja chleba i wina nie jest już obecna i pozostają tylko rzeczy uboczne (cechy lub wygląd). Tak więc nazwa wywodząca się z wyjaśnienia staje się przeistoczeniem (transsubstancjacja – zmiana substancji). Jest to wiara, która zmusza pobożnych katolików do czczenia chleba eucharystycznego (umieszczonego w monstrancji w celu adoracji), ponieważ wierzą, że chleb jest uwielbionym Chrystusem.
Doktryna twierdzi również, że podczas ostatniej wieczerzy, w której Jezus ustanowił pamiątkę Jego Męki, chleb, po pobłogosławieniu przez Jezusa, stał się dosłownie Jego uwielbionym ciałem. Istnieje bardzo poważny problem z tym twierdzeniem – mianowicie Jezus nie był jeszcze uwielbiony, gdy dzielił się posiłkiem paschalnym ze Swoimi uczniami. Dowód tego znajduje się wyraźnie w dwóch miejscach,
Jan 7:39 A to mówił o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w niego. Duch Święty bowiem jeszcze nie był dany, ponieważ Jezus nie został jeszcze uwielbiony.
.
Jan 17:5. A teraz ty, Ojcze, uwielbij mnie u siebie tą chwałą, którą miałem u ciebie, zanim powstał świat.
Doktryna nie ma sensu dziś i nie miała sensu 2000 lat temu, a idea ta była niespotykana we wczesnym Kościele.
Gal. 2:4-5 4 z powodu wprowadzonych fałszywych braci, którzy się wkradli, aby wyszpiegować naszą wolność, jaką mamy w Chrystusie Jezusie, aby nas zniewolić. 5 Nie ustąpiliśmy im ani na chwilę i nie poddaliśmy się, aby pozostała wśród was prawda ewangelii.Nie ustąpiliśmy im ani na chwilę i nie poddaliśmy się, aby pozostała wśród was prawda ewangelii.
Dzisiejsi „Bohaterowie Wiary”, to każdy z nas (jak i całe zbory) – świadczący indywidualnie, że pokłada całkowite zaufanie w Boże obietnice;
W głoszeniu Dobrej Nowiny dziś, często mamy do czynienia z trzema – głównymi grupami zwiedzionych (oszukanych) ludzi w Bożym przekazie:
Symbolicznie i skrótowo uważam, można im odpowiedzieć tak:
Kto nie ma w sercu nauki o Jezusie Chrystusie, jako Bogu i Zbawicielu, to znaczy, że nie ma nic; a kto pragnie należeć do Chrystusa – Ewangelii Jego przestrzegać będzie!
.
(więcej…)
Przesadny lub niezrównoważony typ reformowanej teologii związanej z rygorystycznymi i szczególnymi baptystami pochodzenia angielskiego oraz z holendersko-amerykańskimi grupami reformowanymi. Posiada swe korzenie w XVIII wieku i zawsze była teologią mniejszości, grupa i dziś jest niezwykle mała. Jest to system teologiczny skonstruowany tak, aby wywyższyć honor i chwałę Boga, a czyni to ostro minimalizując moralną i duchową odpowiedzialność grzeszników.
Podkreśla nieodpartą łaskę do tego stopnia, że wydaje się, że nie ma rzeczywistej potrzeby ewangelizowania;
Cechy religii
1 Kor. 3:17 A jeśli ktoś niszczy świątynię Boga, tego zniszczy Bóg, bo świątynia Boga jest święta, a wy nią jesteście.
W dzisiejszym rozważaniu zastanowimy się co zagraża chrześcijaństwu we współczesnym świecie. W XVI wieku Marcin Luter powiedział,
„Chrześcijaństwo ma dwóch wrogów: papiestwo i Turka. Podczas gdy ten pierwszy zabija ludzkie dusze poprzez swoje niebiblijne nauki, to ten drugi zabija ciało mieczem”
Zastanówmy się co dzisiaj zabija chrześcijaństwo? Współcześnie również mamy w Europie muzułmanów. I dzisiaj muzułmanie również wywołują wiele problemów. Watykan również ma się dobrze i prowadzi aktywną działalność np. na rzecz emigrantów z bliskiego wschodu, ale to co najbardziej moim zdaniem szkodzi chrześcijaństwu to protestanccy liderzy.
Dzisiaj chciałbym zacząć krótką rozprawkę na temat Listu Św. Pawła do Filemona. List ten został napisany między 60-62 r naszej ery kiedy Paweł był w więzieniu. Od Filemona uciekł niewolnik o imieniu Onezym, który przypadkowo trafił do Rzymu. Paweł go napotkał na swojej drodze i dowiedział się czyim był niewolnikiem. Przy okazji Paweł spowodował, za sprawą Ducha Świętego, że Onezym się nawrócił.
Teraz chciałbym po kolei omówić poszczególne wersety tego listu.
4 Mojż. 31:17 Zabijcie więc teraz wszystkich chłopców spośród dzieci, zabijcie też każdą kobietę, która obcowała z mężczyzną
Z 4 Mojż. 31:17 pojmuję dlaczego oszczędzanie tylko dziewiczych kobiet ma jakiś sens w kontekście, ale zabijanie maluczkich? Co się tam dzieje? Mogę sobie wyobrazić, że tak jak wiele rzeczy, raportowanie wydarzenia to nie to samo, co aprobowanie go. Czy Mojżesz posuwa się za daleko? Ale znowu, w kontekście Pan wydaje się być cytowany w otaczających tekstach jako dający wskazówki dotyczące użycia i podziału łupów. Chociaż wydaje się, że powiedziałby nie zabijajcie dzieci. Co mamy z tym zrobić?
Kol. 1:4 Odkąd usłyszeliśmy o waszej wierze w Chrystusa Jezusa i o miłości względem wszystkich świętych;
Tekst dowodzi, że Paweł nigdy wcześniej nie odwiedzał Kolosów a jego wiedza dotycząca tamtejszego kościoła bierze się prawdopodobnie od Epafrasa, współpracownika Pawła, który założył tam lokalny zbór. Epafras w czasie pisania Listu znajdował się przy Pawle (rok 60 – 62 a.d.).
Kol. 1:7 jak też nauczyliście się od naszego umiłowanego współsługi Epafrasa, który jest wiernym sługą Chrystusa dla was;
Kol. 4:12 Pozdrawia was Epafras, który pochodzi spośród was,
Ciekawym jest, że Epafras, który założył zbór w Kolosach między 53 a 55 a.d. w momencie pisania Listu znajdował sie w więzieniu razem z Pawłem, czego dowód znajdujemy w Liście do Filemona, który był napisany dokładnie w tym samym czasie. Czytamy tam że Epafras, (to) mój współwięzień w Chrystusie Jezusie (Filem. 1:23). Uwięzienie Epafrasa nie było związane z wielkim prześladowaniem Kościoła, które miało miejsce dopiero w 64 a.d., należy je zatem rozumieć jako element lokalnego prześladowania w Rzymie.
Samo imię Epafras jest skrótem od Epafrodyt jednak mało prawdopodobnym jest, aby był to ten sam Epafrodyt z Filip. 2:25 i 4:18, ponieważ pierwszy był więźniem, drugi wysłannikiem, zatem posiadał swobodę poruszania się (choć istnieje możliwość, że wyrok ograniczenia wolności zbliżał się właśnie ku końcowi).
Służba modlitewna nie zna zatem granic i może być sprawowana nawet z więzienia. Epafras założył zbór w Kolosach oraz nazywany jest sługą Chrystusa dla Kolosan – najwyraźniej sprawował w zborze urząd jednego z biskupów. Będąc jednak czasowo uwięziony w odległym o ponad 2 000 km Rzymie nie mógł zarządzać zborem w sposób bezpośredni. Pozostawały oczywiście listy i modlitwa jako wielka nadzieja w Bogu wszechmocnym.
1 Kor. 2:9 Ale głosimy, jak jest napisane: Czego oko nie widziało ani ucho nie słyszało, ani nie wstąpiło do serca człowieka, to przygotował Bóg tym, którzy go miłują.
Bóg przygotował dla wszystkich prawdziwie wierzących mądrość, którą ci z radością przyjmują i chwytając się jej jak pochodni, biegną wytrwale do celu, którym jest zbawienie. Biegną do swojego Boga, objawionego w Piśmie (które nie może być naruszone, Jan 10:35) jako Jeden Bóg lecz trzy Osoby.
Tej objawionej przez Ducha a spisanej w Biblii mądrości nie są w stanie przyjąć idący na zatracenie. Dlatego też wiele mitów i herezji powstało w odniesieniu do Osoby Ducha Świętego. Niektórzy nauczają, że Duch został stworzony, inni że jest tylko jedną z części składowych Boga, czyli Bogiem niepełnym, inni jeszcze, że bezosobową mocą, jeszcze inni, że jedną z możliwych form Boga. A wszystkie one powstają w upadłych umysłach nienarodzonych z góry ludzi, którzy czytając Słowo Boże na siłę starają się Boga w jakiś sposób zrozumieć na zasadzie analogii, przyrównując Stwórcę do stworzenia.
Zwróćmy uwagę na główne aberacje doktryny w odniesieniu do naszego wspaniałego Boga Ducha Świętego
