utworzone przez Reformowani | sie 31, 2018 | Charyzmania
Ku przestrodze
2 Piotra 3:16 Są w nich (Pismach) pewne rzeczy trudne do zrozumienia, które, podobnie jak inne Pisma, ludzie niedouczeni i nieutwierdzeni przekręcają ku swemu własnemu zatraceniu.
Dziś rozważymy herezję Artura Cerońskiego, która jest dowodem, że nauka Pisma Świętego jest dla tego człowieka zbyt trudna, jego doktryny są zaprzeczeniem zdrowej nauki a on sam traktuje Biblię jako narzędzie do osiągania własnych celów. Zobaczymy również, że Ceroński jest apostołem (jak sam siebie nazywa) jednak jego mocodawcą nie jest Suwerenny Bóg lecz przeciwnik Boga. Jest to duchowy ślepiec, apostoł śmierci i ciemności kroczący ku zagładzie. A co gorsza prowadzi wszystkich swoich wyznawców na zatracenie.
Tekst ten jest przestrogą dla każdego wyznawcy ducha zielonoświątkowstwa.
(więcej…)
utworzone przez Reformator | sie 30, 2018 | Ekumenizm, Rzymski katolicyzm
Przywłaszczając sobie imiona Boga
Konfesja Westminsterska 25
Nie ma innej Głowy Kościoła, poza Jezusem Chrystusem; ani papież rzymski nie może być w żadnym sensie jego głową; ale jest on Antychrystem, człowiekiem grzechu i synem zatracenia, który wywyższa się w Kościele przeciwko Chrystusowi i wszystkiemu, co nazywa się Bogiem.
Papież nazywany jest „Ojcem Świętym” (patrz encyklika papieża Leona XIII). Jest również nazywany „naszym Najświętszym Panem”, papież Pius X (patrz przysięga kardynałów).
Słowo Boże mówi, że Ojciec Święty to jedno z imion Boga oraz że Pan jest jeden
Jan 17:11 Ojcze święty, zachowaj w twoim imieniu tych, których mi dałeś, aby byli jedno jak i my
.
Efez. 4:5 Jeden jest Pan
Papież nazywa się także głową kościoła. Jeśli rzeczywiście papież jest głową kościoła, to kościół chrześcijański jest ciałem papieża a nie Chrystusa, sam papież zostaje tym samym ustanowiony zbawicielem swojego ciała. Papież zajmuje zatem miejsce Chrystusa i jest Antychrystem, albowiem to Chrystus głową kościoła, jest on też Zbawicielem ciała. (Efez. 5:23)
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 29, 2018 | Chrystologia: nauka o Chrystusie, Egzegezy
Najjaśniejszy fragment Pisma
2 Kor. 4:6 Ponieważ Bóg, który rozkazał, aby z ciemności zabłysnęło światło, ten zabłysnął w naszych sercach, aby zajaśniało w nas poznanie chwały Bożej w obliczu Jezusa Chrystusa.
Chyba żaden cytat Pisma nie zawiera w sobie tak wysokiego nasycenia słowami będącymi pochodnymi światła lub określającymi światło. Tekst ten jest Bożą fortecą, niezdobytą twierdzą opisującą całą rzeczywistość, tak duchową jak i materialną, dotykającą natury Stworzyciela oraz stworzenia okreśonego przez akt kreacji oraz regeneracji.
A całość przekazu podporządkowana jest jednemu celowi: potwierdzeniu prawdziwej i pełnej Boskości Chrystusa wraz z soteriologiczną aplikacją.
(więcej…)
utworzone przez Reformator | sie 28, 2018 | Chrystologia: nauka o Chrystusie
Inkarnacja wiecznego Syna
Mich. 5:2 Ale ty, Betlejem Efrata, choć jesteś najmniejsze wśród tysięcy w Judzie, z ciebie wyjdzie mi jednak ten, który będzie władcą w Izraelu, ajego wyjścia są od dawna, od dni wiecznych (od wieczności)
Będąc jednocześnie prawdziwie Bogiem i prawdziwie człowiekiem Jezus Chrystus jest Osobą identyczną co do ludzkiej natury i jednocześnie różniącą się od synów ludzkich poprzez Boską naturę. Biblia w jasny sposób określa Jego podobieństwo do ludzi:
Jana 1:14 A to Słowo stało się ciałem i mieszkało wśród nas (i widzieliśmy jego chwałę, chwałę jako jednorodzonego od Ojca), pełne łaski i prawdy
.
1 Tym. 3:16 A bez wątpienia wielka jest tajemnica pobożności: Bóg objawiony został w ciele, usprawiedliwiony w Duchu, widziany był przez anioły, głoszony był poganom, uwierzono mu na świecie, wzięty został w górę do chwały
.
Hebr. 2:14-17 14 Ponieważ zaś dzieci są uczestnikami ciała i krwi, i on także stał się ich uczestnikiem, aby przez śmierć zniszczyć tego, który miał władzę nad śmiercią, to jest diabła; 15 I aby wyzwolić tych, którzy z powodu lęku przed śmiercią przez całe życie podlegali niewoli. 16 Bo zaiste nie przyjął natury aniołów, ale potomstwa Abrahama. 17 Dlatego musiał we wszystkim upodobnić się do braci, aby stał się miłosiernym i wiernym najwyższym kapłanem wobec Boga dla przebłagania za grzechy ludu
Biblia przedstawia Syna Bożego jako człowieka, który się urodził, żył, cierpiał i umarł wśród ludzi. Ale Pismo Święte uczy nas jednocześnie, że jest On inny niż my, nie tylko ze względu na nieskazitelny charakter swego ziemskiego życia, swej śmierci za nas, swego chwalebnego zmartwychwstania i wniebowstąpienia. Zasadnicza różnica polega na cudownej rzeczywistości Jego wiecznej preegzystencji – mówiąc o Jego Boskiej naturze oczywiście.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 27, 2018 | Teologia systematyczna
Misja służby
Przysłów 30:4 Któż wstąpił do nieba i zstąpił? Któż zebrał wiatr w swoje garście? Któż zgarnął wody do swej szaty? Któż utwierdził wszystkie krańce ziemi? Jakie jest jego imię? A jakie jest imię jego Syna? Czy wiesz?
Mojżesz miał chwilowe spotkanie ze Świętym i im bardziej się zbliżał, tym bardziej się bał. Usłyszał głos Boga posyłającego go na misję, a jego lęk przerodził się w wątpliwości: „Kim jestem, że powinienem kontynuować tę misję?” A Bóg odpowiedział: „Będę z tobą”. On tak naprawdę nie odpowiedział na pytanie Mojżesza o tym, kim jest Mojżesz: Powiedział po prostu: „Nie przejmuj się tym, kim jesteś, bo będę z tobą”.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 26, 2018 | Greka Koine
Lekcja 7 – Zaimki względne: paradygmat , rodzaj i liczba , przypadek , przyciąganie , odwrotne przyciąganie
Zaimki względne
Słowa, który , która i jaki są zaimkami względnymi, gdy są używane do wprowadzenia zdania względnegoj. Rozważ następujące zdanie:
Mężczyzna, który mieszka obok mnie, ma kozę.
Proste zdanie składa się ze zdania głównego, Mężczyzna ma kozę. Ale istnieje też zdanie względne określające, który to jest człowiek (który ma kozę). To jest ta część, która jest podświetlona. Względny zaimek, który referuje do człowieka. Człowiek jest antecedentem słowa który.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 24, 2018 | Chrystologia: nauka o Chrystusie, Egzegezy
Podstawa rozważania
Kol. 1:2 Do świętych (ἁγίοις hagios) i wiernych (πιστοῖς pitsois) braci w Chrystusie Jezusie, którzy są w Kolosach. Łaska (χάρις charis) wam i pokój (εἰρήνη eirene)od Boga, naszego Ojca, i od Pana Jezusa Chrystusa.
W rozważaniu poruszone zostaną takie zagadnienia jak świętość wierzących jako pochodzącą samodzielnie od Boga i przeciwstawiona doktrynom Rzymu, prawdziwa wiara w kontraście do fałszywej, braterstwo wynikające z Ojcostwa, zbudowane zostaną podstawy do rozważań natury Pana Jezusa oraz ukazane łaska i pokój w rozumieniu Bożym. Definicja istoty i istnienia (subsystencji), oparcie w doktorach Kościoła.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 23, 2018 | Rzymski katolicyzm
Bałwochwalstwo hostii
Hebr. 10:10-14 10 Za sprawą tej woli jesteśmy uświęceni przez ofiarę ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze. 11 A każdy kapłan staje codziennie do wykonywania służby Bożej, wiele razy składając te same ofiary, które nigdy nie mogą zgładzić grzechów. 12 Lecz ten, gdy złożył jedną ofiarę za grzechy na zawsze, zasiadł po prawicy Boga; 13 Oczekując odtąd, aż jego nieprzyjaciele będą położeni jako podnóżek pod jego stopy. 14 Jedną bowiem ofiarą uczynił doskonałymi na zawsze tych, którzy są uświęceni.
Gdy kłaniasz się i klękasz przed tą monstrancją, przed ołtarzem, przed poświęconą hostią, gdy to robisz, to uwiarygadniasz wierzenie, po pierwsze które nie jest biblijne w żadnej mierze ani formie. To stoi w całkowitej sprzeczności z tym czego list do Hebrajczyków naucza o ofierze Chrystusa. Ale wiesz, że ta ofiara nie uczyni cię doskonałym.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 22, 2018 | Chrześcijańska moralność
Biblijne założenia
Oto lista wstępnych wniosków pastorów naszego zboru, do których doszliśmy po rozmowach z ewangelicznymi doktorami. Wszystkie konkluzje odzwierciedlają następujące biblijne założenia:
Bóg otwiera i zamyka łono kobiety zgodnie z Jego suwerenną wolą
1 Mojż. 29:31 A widząc Pan, że nienawidził Liję, otworzył łono jej; a Rachel niepłodna była.
.
1 Mojż. 30:22 Wspomniał też Bóg, na Rachelę, i wysłuchał ją Bóg, a otworzył jej łono
.
1 Sam. 1:5-6 5 Ale Annie dał jednę część wyborną; bo Annę miłował, chociaż był Pan łono jej zamknął. 6 I draźniła ją bardzo przeciwnica jej, aby ją tylko rozgniewała, dla tego, iż zamknął był Pan łono jej.
.
Psalm 127:3 Oto dzieci są dziedzictwem od PANA, a owoc łona nagrodą
Można zaakceptować używanie przez chrześcijan istniejących medycznych technologii tak długo, jak konkretne metody nie naruszają jasnego nauczania Pisma (Rzymian 14)
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 21, 2018 | Herezja Remonstrancji, Teologia reformowana
Tekst źródłowy
Artykuł I Remonstrancji stwierdzia, że wybranie do zbawienia jest zależne od wiary w Chrystusa (wiara poprzedza wybranie) oraz że Bóg wybiera do zbawienia tych, o których Bóg wiedział, że będą mieli wiarę w Niego
„Że Bóg, w wiecznym i niezmiennym celu w Jezusie Chrystusie, swoim Synu, przed założeniem świata, postanowił, z upadłego, grzesznego rodzaju ludzkiego, zbawić w Chrystusie dla Chrystusa i przez Chrystusa tych, którzy, dzięki łasce Ducha Świętego, uwierzą w jego syna Jezusa i wytrwają w tej wierze i posłuszeństwie wiary, poprzez tę łaskę aż do końca; z drugiej strony pozostawić niepoprawnych i niewierzących w grzechu i pod gniewem, a także potępić ich jako oddalających się od Chrystusa, zgodnie ze słowem Ewangelii w Jana 3:36: „Kto wierzy w Syna, ma wieczne życie: a kto nie uwierzy Synowi, nie ujrzy życia; ale gniew Boży trwa na nim ”i zgodnie z innymi fragmentami Pisma Świętego” – źródło
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 20, 2018 | Charyzmania
Klucz do sukcesu
„W 2012 w październiku zostałem wzięty do nieba. Było to dwókrotnie. Powiem tak, kiedy się modliłem po prostu wyrwało mnie coś, zobaczyłem tron. Za pierwszym razem nic więcej nie widziałem. Byłem jak małe dziecko, leżałem na kolanach ojca, yyy, wchodziła we mnie miłość. Za drugim razem, gdzieś miesiąc półźniej, byłem przed bramą, widziałem Chrystusa. […] Wszedłem, szliśmy taką dróżką, ja czułem się tam dziwnie ale byłem tam mile widziany. Po prawej stronie widziałem jakieś dwa skrzydlate ptaki„, wiele różnych tam rzeczy. […] Ta wizja później jeszcze się ciągnie dalej ale, bo jest z niej jeszcze inne przesłanie, ale co mam na sercu dzisiaj […] Ja, kiedy zobaczyłem Chrystusa najpierw uznałem, że jestem w ciemnej… w ciemnym tyłku […] Poza Chrystusem to wszystko jest o dupę rozstrząść” – Tomasz Dorożała, K.Ch. „OGIEŃ PRZEBUDZENIA”, źródło
Wizje nieba są dźwignią i motorem sukcesu ruchu charyzmatycznego. Jeśli jesteś mało znaczącą osobą, ale byłeś w niebie, i sam Jezus poświęcił cię osobiście, twój autorytet pokonuje wszystkich… wszystkich bez wyjątków.
Pan Roberts mówi:
„Kiedy wrócę do nieba, mam zamiar umieścić historyczny znacznik w miejscu gdzie Jezus mnie zanurzył, aby każdy mógł powiedzieć: Tak On stał się moim przyjacielem. Teraz możemy chodzić i rozmawiać ze sobą. Kiedy słyszę dobry żart, biegnę do Jezusa i słyszę go śmiejącego się z tego żartu. A kiedy On usłyszy dobry żart, opowiada mi go”
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 19, 2018 | Greka Koine
Lekcja 6 – Postpositus , Zaimki osobowe , Zastosowania αὐτός , Obiekty bezpośrednie w przypadkach innych niż biernik
Postpositus
Postpositus – (słowo, partykuła lub afiks) umieszczony po słowie, aby je zmodyfikować lub pokazać jego związek z innymi elementami zdania.
Klauzula – to grupa słów, która zawiera czasownik (i zazwyczaj również inne składniki). Klauzula może stanowić część zdania lub może być osobnym zdaniem. Np. On zjada bekon (pierwsza klauzula zdania) ale (postpositus – spójnik łączący dwie klauzule) nigdy nie tyje (druga klauzla zdania)
Słowa, które nigdy nie zaczynają klauzuli w języku greckim, są nazywane postpositus. Postpositus jest pozycjonowany (positus) po (post) innych słowach w klauzuli. Często postpositus będzie drugim słowem w swojej klauzuli. Poniższe spójniki to postpositus. Zwróć uwagę na ich pozycję w przykładowych frazach.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 17, 2018 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Hebr. 12:14 Dążcie do pokoju ze wszystkimi i do świętości, bez której nikt nie ujrzy Pana.
Potajemnie wprowadzona nauka
Nauki pana Cyrikasa wkroczyły do ewangelikalizmu z wielkim hukiem i stały się niemal normą zdrowego nauczania. Jednak otwartą kwestią jest czy ten zielonoświątkowy nauczyciel prezentujący zdawałoby się umiarkowane podejście do charyzmatów (to w dalszym ciągu kontynualista) głosi zbawienie z uczynków? Jest to zabójcza doktryna, która może być wprowadzana podstępnie, choć ściśle otoczona prawdą, że jest niemal niemożliwa do wykrycia. Posłuchajmy co mówią uczniowie pana Cyrikasa spytani o to, czy doskonałość świętości czyli bezgrzeszność jest osiągalna za życia:
Boże standardy są niestety bardzo wysokie, dlatego bycie uczniem kosztuje. Nie staniemy sie doskonali poprzez własne wysilki, ale mamy wzór – Jezusa, Ducha Świętego i modlitwę. Doskonalość jest możliwa. Pozatym są ostrzezenia w bibli dla wierzacych. Wystarczy zobaczyć tekst Hebrajczyków 12:14
Podsumowanie pozycji doktrynalnej:
- Bóg ustanowił wysokie standardy uczniostwa (prawda)
- Doskonałość nie jest osiągalna przez własne wysiłki (prawda)
- Istnieją ostrzeżenia dotyczące nieosiągnięcia doskonałości przez wierzących (nieprawda)
- Doskonałość jaką należy osiągnąć to ta ziemska, za życia w ciele (staniemy się doskonali mając wzór – Jezusa, Ducha Świętego i modlitwę – błąd doktrynalny)
- Koszt bycia uczniem to osiągnięcie doskonałości, jest to warunek zbawienia (doskonałość jest możliwa, są ostrzeżenia w biblii dla wierzących – herezja zatracenia)
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 16, 2018 | Charyzmania
Mormoni
Nad mormonizmem warto się pochylić. Jest to kult, którego wyznanie wiary nosi wiele cech wspólnych do teologii Rzymskich katolików, Adwentystów, zielonoświątkowców, Świadków Russella czy też nowości na polskim rynku chińskiego produktu zwanego Kościółem Boga Wszechmogącego (ci ostatni wierzą np. że Jezus przyszedł powtórnie jako kobieta i mieszka w Kraju Środka…). Wszystkie powyższe religie oparte są o kult jednostki (Papież, Ellen White, Joseph Smith, wspomniany wcześniej kobieta-Jezus, mali bogowie) i uznają pozabiblijne źródła teologii.
Historia mormonizmu ukazuje jak ludzkość potrafi być łatwowierna. W 1830 roku Joseph Smith, założyciel, ogłosił wizję, w której rzekomo Moronai – anioł z nieba, biały mężczyzna i jednocześnie Indianin – wskazał na miejsce ukrycia przez Indian złotych płyt napisanych przez Proroka w 421 roku. Według rewelacji Indianie okazali się być potomkami Żydów. Po zmartwychstwaniu Jezus rzekomo pojawił się na kontynencie amerykańskim a wydarzenia towarzyszące zostały spisane przez Proroka.
Głęboko w lesie Smith wykopał cztery złote tablice oraz magiczne kamienie umożliwiające ich odczytanie. Oczywiście artefakty były zbyt święte aby można je było oglądać gołym okiem, anioł Moronai zabronił ich ujawniania. Był to najnowszy Testament Jezusa Chrystusa. Smith zaprosił do domu bogatego pana Harrisa, który miał spisywać na papierze odczytywane przez Smitha fragmenty tekstu. Ale sam Harris również nie mógł oglądać świętych tablic, dlatego zostały one rzekomo ukryte w kapeluszu, do którego zaglądał Smith. Księgi musiały być odczytywane w ciemności aby duchowe światło mogło działać…
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 15, 2018 | Historia chrześcijaństwa, Rzymski katolicyzm
Czas retrospekcji
εἰδωλολατρεία eidoloatria – oddawanie czci obrazowi, od słów:
εἴδωλον eidolon – w greckich pismach od Homera: obraz, podobieństwo, cokolwiek reprezentujące formę obiektu, rzeczywistego lub urojonego;
λατρεία latreia – służba należna Bogu
Szanowny czytelniku, czy pamiętasz jeszcze czasy odseparowania ewangelików od katolików? Jakieś 25 lat temu było nie do pomyślenia aby jedni i drudzy odprawiali wspólne msze i nabożeństwa, nikomu nawet nie śniło się o spożywaniu eucharystii a wzajemne uznawanie chrztów wodnych trąciło o absurd. Przyczyną tego była głoszona przez katolików inna ewangelia, oparta o łaskę oraz uczynki jako źródło zbawienia.
Dzisiaj, niestety, możemy obserwować analogię do czasów pierwszego chrześcijaństwa. Pierwsze 400 lat istnienia kościoła to okres rozkwitu prawdy, zwalczania herezji, życia w wierze, męczeńskiej śmierci. W marcu 313 r. Cesarz Konstantyn wydał słynny edykt mediolański, który dał każdej osobie prawo do praktykowania dowolnej religii według własnego wyboru. Wraz z edyktem Konstantyn formalnie uznał chrześcijaństwo i położył kres prześladowaniom. I od tej pory rozpoczął się dramatyczny upadek teologiczny chrześcijaństwa. Już pod koniec V wieku w Kościele widzimy współistnienie ortodoksji i herezji. To był ciągle jeden Kościół, jedna instytucja, jednak obok prawowiernych biskupów byli i heretycy, którzy ostatecznie wspierani politycznie przez Cesarzy wygrali wojnę o prawdę. To oni popierali cielesnych i grzesznych władców, przez co mogli liczyć na przywilieje. Z drugiej strony nauczyciele poddający biblijnej krytyce władzę byli konsekwentnie spychani na margines.
(więcej…)
utworzone przez Reformator | sie 14, 2018 | Rzymski katolicyzm
Spowiedź jak rosyjska ruletka
Definicja spowiedzi dokonana przez papistów zrównuje wyznanie grzechów ludzkiemu agentowi z pokutą; agent Watykanu ma moc odpuszczania grzechów a przez to udzielenia spowiadającemu się czasowej łaski zbawienia. Czasowej, ponieważ popełnienie śmiertelnego grzechu ponownie odcina delikwenta od zbawienia, co wymaga ponownej spowiedzi. Tak więc zbawienie „po katolicku” jest jak gra w rosyjską ruletkę – nigdy nie wiadomo na co się trafi gdy śmierć nadejdzie, łaska z uczynków (oksymoron, sprzeczność okoliczności, por. Rzym. 11:6) czy zatracenie wieczne… Watykańska ruletka będzie nazwą właściwie oddającą ryzyko praktykowania wiary papistów. W ich grze nie ma zwycięzców.
Poniżej definicja sakramentu pokuty w rozumieniu Rzymskich katolików gdzie pośrednikiem do Boga nie jest bilibjny jedyny pośrednik, Pan Jezus (1 Tym. 2:5), lecz rzymski kapłan:
„Nazywa się go sakramentem spowiedzi, ponieważ oskarżenie – spowiedź z grzechów przed kapłanem jest istotnym elementem tego sakramentu… Nazywa się go sakramentem przebaczenia, ponieważ przez sakramentalne rozgrzeszenie wypowiedziane słowami kapłana Bóg udziela penitentowi „przebaczenia i pokoju”.” – KKK art. 4, 1424 Sakrament pokuty i pojednania
(więcej…)
utworzone przez Reformator | sie 13, 2018 | Trynitologia
Słowo uczy że jest jeden Bóg
5 Mojż 6:4 Słuchajże Izraelu: Pan, Bóg nasz, Pan jeden jest
Nie można czcić nikogo poza Bogiem
2 Mojż. 20:3 Nie będziesz miał bogów innych przede mną
Mamy czcić Syna tak samo jak Ojca
Jan 5:23 Aby wszyscy czcili Syna, jak czczą Ojca. Kto nie czci Syna, nie czci i Ojca, który go posłał
Zatem mamy czcić Syna jako Boga, ta sama cześć jaka należy się Ojcu przynależna jest Synowi. Nie można czcić nikogo innego jak Boga o tym mówi 2 Przykazanie. Słowo uczy jasno,że trzy osoby razem są jednym i jedynym Bogiem.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 11, 2018 | Greka Koine
Lekcja 5 – 1-sza Deklinacja, Formy żeńskie przedimka określonego, Rzeczowniki żeńskie 2-giej deklinacji, Rzeczowniki rodzaju męskiego 1-szej deklinacji, Rzeczowniki w pozycji atrybucyjnej, Zdania warunkowe
1-sza Deklinacja
Większość rzeczowników pierwszej deklinacji jest rodzaju żeńskiego. Pamiętajcie, że ściśle mówiąc, rdzeń drugiej odmiany rzeczownika ἄνθρωπος to ἀνθρωπο-, a rdzeń λόγος to λογο- . Z tego powodu druga deklinacja jest czasami nazywana deklinacją omikronową. Podobnie pierwsza deklinacja jest czasami nazywana deklinacją alfa . Jej trzony często kończą się na α. Ale tak jak w przypadku drugiej deklinacji, nauczymy się końcówek traktując ostatnią samogłoskę rdzenia jako część zakończenia, a słowo „rdzeń” będziemy używać odnosząc się do rdzenia bez tej końcowej samogłoski.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 10, 2018 | Egzegezy, Hamartiologia: nauka o grzechu, Teologia historyczna
Mat. 26:24 Syn Człowieczy odchodzi, jak jest o nim napisane, ale biada człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany! Lepiej byłoby dla tego człowieka, aby się nie urodził.
Egzystencjonalne pytanie
Kiedy Judasz był już gotów sprzedać swojego Mistrza i szatan wstąpił w jego serce Chrystus Pan, ciągle nazywając go przyjacielem (aby wypełniły się Pisma, por. Psalm 41:9) wiedząc o zdradzie wygłosił poważne ostrzeżenie o konsekwencji tego czynu. I zawarł w nim bardzo istotne sformułowanie, a mianowicie
biada (temu) człowiekowi… lepiej byłoby dla tego człowieka aby się nie urodził.
Tą jedną krótką wypowiedzią poruszył najważniejsze zagadnienie natury metafizycznej. Odniósł się do natury bytu, do istoty życia i śmierci dając do zrozumienia, że pośmiertna rzeczywistość jaka czekała Judasza będzie wiecznym horrorem.
(więcej…)
utworzone przez Reformowani | sie 9, 2018 | Teologia historyczna
Obszar studium
Zajmiemy się starożytnymi błędami, które zaczęły się rozwijać w II i III wieku, choć korzenie niektórych z nich sięgają jeszcze do I wieku. Studium historii Kościoła jest istotne nie tylko ze względu na przekazywaną prawdę ale również z powodu herezji, które się w Kościele rozwijały, ponieważ ich znajomość umożliwi wykrycie ich współczesnych wersji a także ułatwi polemikę.
.
Ostrzeżenia zawarte w Piśmie
Chrystus ostrzegał, że fałszywi prorocy pojawią się w Kościele
Mat. 7:15-16 15 Strzeżcie się fałszywych proroków, którzy przychodzą do was w owczej skórze, ale wewnątrz są drapieżnymi wilkami. 16 Po ich owocach poznacie ich. Czy zbierają winogrona z cierni albo z ostu figi?
(więcej…)
